برق محو شد، فجر سقوط کرد، ماندن فجر در لیگ عادلانه نبود!

با پایان لیگ سیزدهم و همانگونه که پیش بینی می‌شد فجرسپاسی تنها نماینده شیراز در تمامی لیگ‌های ورزشی سطح اول کشور به دسته پایین‌تر سقوط کرد. به گزارش شیراز۱۴۰۰، هرچند سقوط فجرسپاسی سخت و ناراحت کننده بود، اما باید پذیرفت که ماندن فجر در لیگ عادلانه نبود.

تیمی که نمی‌تواند بازیکنان خود را حفظ کند، مسوولان استانی و شهری از آن حمایتی به عمل نمی‌آورند، مربیان و بازیکنان تنها از بی‌پولی و تلاش برای ماندن می‌گویند و این تیم حتی از گرفتن اسپانسر برروی پیراهن خود عاجز است می‌توان گفت که صلاحیت حضور در لیگ بر‌تر را ندارد. لیگ برتری که برخی از حاضران در آن در یک فصل بیش از ۲۰ میلیارد تومان هزینه کرده و در ‌‌نهایت در بین ۵ تیم نخست هم قرار نمی‌گیرند.

فوتبال شیراز سال گذشته سالی سیاه را پشت سر گذاشت و برق تا آستانه انحلال و فجر تا آستانه سقوط پیش رفت اما در ‌‌نهایت هر دو ماندنی شدند، اما با یکسال تاخیر برق به لیگ دسته سوم سقوط کرد و محو شد و فجر هم به شکل دردناکی به لیگ یک سقوط کرد.

در این میان توجه به دو عامل مدیریت مناسب و حمایت مالی می‌تواند رمزینه موفقیت در فوتبال ایران باشد، دو عاملی که تیم فولاد خوزستان با بهره‌مندی از آن به قهرمانی در لیگ رسید و با اقتدار به دور دوم لیگ قهرمانان آسیا صعود کرد. نگاهی به وضعیت باشگاه فولاد خوزستان، اوج تکامل و برنامه ریزی باشگاهی به معنای واقعی را نشان می‌دهد که الگو برداری کامل و درستی از کشورهای برخوردار از فوتبال سطح اول جهان است، مسئله‌ای که با وضعیت کنونی فوتبال شیراز شاید تا ۱۰۰ سال آینده برایمان قابل دسترس نباشد!

از جمله تلاش‌های انجام شده از سوی باشگاه فولاد خوزستان می‌توان به راه اندازی رده‌های سنی مختلف فوتبال باشگاهی، آکادمی فوتبال، ساخت استادیوم مدرن فوتبال و مجموعه ورزشی فولاد اشاره کرد که در نوع خود در کشور بی‌نظیر است که توجه به تصاویری که در ادامه می آید به نوعی تایید کننده صحبت های ابتدایی این نوشته ( که ممکن است درباره تیم های شهرهای دیگر هم صادق باشد ) و راه طولانی ورزش شیراز برای حرفه ای شدن باشد.

مجموعه ورزشی فولاد

مجموعه ورزشی فولاد

مجموعه ورزشی فولاد

استادیوم فولاد خوزستان

استادیوم فولاد خوزستان

استادیوم فولاد خوزستان

استادیوم فولاد خوزستان

استادیوم فولاد خوزستان

برق بُرد و مُرد…

وبلاگ هواداران برق شیراز هم نوشت:

باز هم هواداران قدیمی‌ترین تیم فوتبال کشور، سقوطی دیگر را تجربه کردند. واژه «مردن» در عبارت بالا نه به معنای نابودی بلکه به معنای پایمال شدن غرور و عزت شناسنامه ورزش یک استان است. مردنی که هر سال تکرار می‌شود؛ مردن از لیگ بر‌تر به لیگ یک، از یک به دو و حالا از دو به سه… چه مرگ جانکاهی!

برقی‌ها دیروز در ورزشگاه خود با حساب دو بر صفر مقابل مس سونگون به برتری رسیدند و چشم امیدشان به دیدارهای همزمان بود؛ اما دریغ که حریفان بالای برق هم نتیجه گرفتند و نارنجی پوشان تنها با یک اختلاف گل کمتر از ماشین سازی از حضور در پلی آف جا ماندند.

سه امتیاز برق امروز سودی نداشت؛ امتیازات بسیاری در تاریک‌ترین فصل برق هدر رفت امتیازاتی که حالا باید افسوسش را بخوریم.
با سوت پایان دیدار، نه غم هوادارن چاره کار بود نه افسوس بازیکنان و نه حتی فریادهای شیروانی و صحنه نمایشی که به راه انداخته بود. او که پس از گلزنی برقی‌ها برای نیمکت نشینان تیم ورزقان کری می‌خواند پس از بازی و شنیدن خبر سقوط باز هم به تیم حریف تاخت و با آن‌ها به مشاجره پرداخت. نمایش‌های او به اینجا ختم نشد و این بار بهترین راه را برای تخلیه خود، خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان دید، درگیری او با این خبرنگار اوج ابراز احساسات حاجی بود از غم سقوط!!

داستان برق این فصل پایان تلخی داشت، سقوط تنها بخشی از آن تلخیست. پایین آمدنشان و شخصیت باشگاه تا این حد در هیچ سالی رقم نخورده بود. مدیریت فوق کمدی در باشگاه و ادبیات و الفاظ به کار رفته در تمرینات و بازیهای تیم، نحوه اداره باشگاه، سفرهای تیم، عزل نوبتی مربی و بازیکن و غیره و غیره و بد‌تر از همه حمایت یکی دو روزنامه محلی (!) یک کمدی تلخ را به راه انداخته بود. ایا طی چنین مسیری، سرانجامی جز سقوط دارد؟!
دوستان، برق از‌‌ همان ابتدای فصل افتاده بود…

رکورد تعویض سرمربی در طول یک فصل به همت مسئولین باشگاه امسال شکسته شد و این مهم باید به نام برقی‌ها و با افتخار ثبت شود. سرمربیان تیم یکی پس از دیگری و پس از سه چهار بازی جای خود را به دیگری دادند. شاید بهترین نتیجه را در این می‌ان، ستار زارع گرفته باشد. سه بازی، هفت امتیاز آنهم در این شرایط.

علاوه بر سرمربی، سه چهار بازیکن که هر هفته تهدید به اخراج و حضور در کمیته انظباطی باشگاه می‌شدند. چنین امنیتی برای سرمربی و مربی و بازیکنان هر تیمی لازم است!!!!

بیش از نیمی از اتفاقات عجیب باشگاه را علاوه بر حاجی معروف، باید مدیون «جناب مدیرعامل محبوب و محجوب، استاد بی‌بدلیل، پیرمرد زحمتکش و کهنه کار، خدمتکار دلسوز، مدیری مردمی، مدبر و با لیاقت، جناب مستطاب آبهشت» بود. فردی که هر چند در چند بازی آخر لیاقت دیدن روی ماه‌شان را نداشتیم اما خدمات ایشان بقدری در پوست و گوشت باشگاه رخنه کرده که سالیان سال پس از نبودش هم ثمره تلاشش نصیب باشگاه خواهد شد.

پایان فصل ۹۲-۹۳ هم چیزی جز سقوط نبود؛ چنانکه در پست قبل هم اشاره شد بودن برق و دست و پا زدن در لیگ دو یا لیگ سه فرق چندانی ندارد. ذوق چنین تیمی باشد برای‌‌ همان حاجیانی که چون زالو اطراف باشگاه را گرفته‌اند. این وبلاگ و هواداران دلسوز و واقعی برق چون گذشته و حتی مجدانه‌تر همانگونه که پس از سقوط به لیگ یک و دو تلاش برای بازگشت تیم داشتند، اینک نیز دست از تلاش نکشیده و تا رسیدن به نتیجه دلخواه پای تیم اول استان خواهند ماند.

در آخر و در وصف سقوط برق دست به دامان شیخ اجل سعدی می‌شوم و از زبان او می‌گویم:

در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود

به گزارش شیراز۱۴۰۰، شاید سقوط باعث خاموشی همیشگی فوتبال شیراز، حداقل تا چندسال آینده شود تا بلکه پس از سال‌ها مسوولان به خود آمده و مشکلات را ریشه‌ای حل کنند و با ایجاد زیرساخت‌ها، زمینه ساز حضور پر قدرت و همیشگی تیم‌های شیرازی در لیگ بر‌تر فوتبال و سایر رشته‌ها شوند، و شاید هم مسوولان به روند بی‌خیال بودن خود ادامه دهند و با خیالی آسوده‌تر و بدون دغدغه خاطر اینکه فجر یا برقی وجود داشت، به پشت میز مدیریتی خود رفت و آمد کنند! هر چه بود گذشت و ورزش فارس و شیراز این روز‌ها رخت سیاه بر تن کرده…