مردم پارسیان خواستار الحاق تمام این شهرستان به فارس هستند

تبریک میگم…………درود بر شیراز………….

mardom hormozgan namordan ke hala shoma farsia biayn sarzamin abo ajdadimoono begirin

اون دوست عزیزی که گفته جوانان لاری بیکارند و میان به بندرعباس واسه کار مستحضر باشه که به خاطر شرایط بندری و مبادی ورودی کالای خارجی بودن بندرعباس و هرمزگان هست که به اونجا میان نه به خاطر هوای خوب یا امکانات رفاهی و تفریحی جذاب در نتیجه اگر همچین بندری در استان پارس ایجاد بشه دیگه هیچ کس از جنوب پارس به هرمزگان نخواهد امد ودر بندر تاسیس شده نزدیک خودشون مشغول میشن و اینکه این یک چیز مسلمه که خلیج پارس باید به سرزمین مادریش پارس پیوند بخوره

جالب است که برای هرمزگان عامل فرهنگ از همه مهم‌تر بوده است، البته فرهنگی که بر بستر جغرافیا شکل گرفته است. مثلا مناطق ساحلی خلیج‌فارس و دریای عمان از خرمشهر گرفته تا چابهار معمولا در یک چهارچوب فرهنگی مشترک دیده شده‌اند. در تقسیمات کشوری دوره‌ی قاجار و مشروطه، ایران فقط ۵ ایالت داشته، در سال۱۳۱۶ به شش ایالت می‌رسد که البته با عدد مشخص می‌شده مثلا کرمان و بلوچستان را استان ۸ می‌گفتند که تا امروز در بین مردم هرمزگان رایج است. تا قبل از سال۱۳۴۶ کل نوار ساحلی ایران توسط دو فرمانداری کل یکی فرمانداری کل بنادر و جزایر دریای عمان (به مرکزیت بندرعباس) و دیگری فرمانداری کل جزایر و بنادر خلیج فارس (به مرکزیت بوشهر) اداره می‌شده است که در همین سال این دو فرمانداری کل، منحل می‌شود و به جای آن یک استان مستقل بسیار بزرگ و طویل شکل می گیرد که از خرمشهر تا بندر گوادر در شرق چابهار را شامل می‌شده است و جالب است که مرکز این استان بزرگ و تمام این مناطق بندرعباس تعیین می‌گردد.
*******************************************************
دوستانى که اظهار نظر میکنند در مورد تاریخ و جغرافیاى این کشور و استان هاى جنوبى …مطلب طولانیه ..
دقایقی وقت بگذارید ومطلب زیر را بخوانید :
بیش از دو هفته از طرح سخنانی مبنی بسیار ضعیف خواندن استان‌های جنوبی کشور و لزوم راهیابی تمام استان‌ها به دریا گذشته است. سخنانی که بر پایه‌ی پیشنهاد انفصال بخش‌هایی از هرمزگان و مشخصا واگذاری شهرستان جاسک به استان کرمان و شهرستان پارسیان( گاوبندی) به استان فارس بود. این سخنان اگرچه در بوشهر پس از اعتراض نمایندگان این استان و خطبه‌های آقای صفایی بوشهری امام جمعه این شهر مبنی بر عذرخواهی گوینده از طرح چنین سخنانی رو به خاموشی نهاد ولی در هرمزگان هم چنان زنده و موجب اعتراض شخصیت‌های مختلف فرهنگی و هنری و دانشگاهی است. در همین رابطه و به ویژه با نگاهی به سابقه‌ی فرهنگی و تاریخی استان گفت‌وگویی با «محمد ذاکری» پژوهشگر در حوزه‌ی فرهنگ و تاریخ هرمزگان صورت گرفته که آن را در زیر می‌خوانید:
● آقای ذاکری با توجه به مطالعات فرهنگی و تاریخی شما پیرامون استان، این نظرات جنجالی درباره‌ی جداسازی هرمزگان از کجا پیدا شد؟
جواب‌اش خیلی ساده است. همه‌ی این جنجال‌ها از زیر خاک و آب هرمزگان آغاز شد. در طول این ۸۰ سال نظام ایالتی و ولایتی ایران به علت گستردگی رو به تقسیم شدن و ظهور استان‌های جدید با هویت‌های فرهنگی مشترک داشته است. و در این مسیر هم مشکلی نبوده و کسی هم معترض نبوده و بیش‌تر خواهان جدایی بوده‌اند تا الحاق به استانی دیگر. نمونه‌اش جدایی اردبیل از آذربایجان شرقی و یا جدایی قزوین از زنجان و جدایی قم از مرکزی و سپس از تهران و این آخری کرج از تهران. پیشنهاد تجزیه کردن هرمزگان تاریخ چندانی ندارد. به نظر من به جای تاریخ باید در جغرافیای هرمزگان به دنبال مشکل گشت!! مشکل برای ما از وقتی شروع شد که از زیر خاک و آب هرمزگان نفت و گاز فوران کرد و کرومیت، سنگ آهن و اورانیوم پیدا شد. اسکله‌های عظیم ساخته شدند و مناطق آزاد وسوسه‌انگیز کیش و قشم شکل گرفت و قرار است که در آینده هرمزگان کریدور انرژی کشور شود و گرنه پیش از این‌ها از این خبرها نبود و تقسیمات کشوری برای خوش معیار و ملاک داشت.
● ملاک و معیار تشکیل استان‌های جدید معمولا چه بوده؟
چندین عامل بوده که البته به تناسب گاهی چند تا با هم و گاهی جدا از هم منشا این تغییرات بوده‌اند که می‌توان از عامل جغرافیایی و جمعیت و وسعت و فرهنگ و میزان توسعه و فاصله مناطق با مرکز استان شان نام برد. خراسان به علت وسعت تقسیم شد و کرج به خاطر جمعیت و توسعه و…
● برای هرمزگان چه؟
جالب است که برای هرمزگان عامل فرهنگ از همه مهم‌تر بوده است، البته فرهنگی که بر بستر جغرافیا شکل گرفته است. مثلا مناطق ساحلی خلیج‌فارس و دریای عمان از خرمشهر گرفته تا چابهار معمولا در یک چهارچوب فرهنگی مشترک دیده شده‌اند. در تقسیمات کشوری دوره‌ی قاجار و مشروطه، ایران فقط ۵ ایالت داشته، در سال۱۳۱۶ به شش ایالت می‌رسد که البته با عدد مشخص می‌شده مثلا کرمان و بلوچستان را استان ۸ می‌گفتند که تا امروز در بین مردم هرمزگان رایج است. تا قبل از سال۱۳۴۶ کل نوار ساحلی ایران توسط دو فرمانداری کل یکی فرمانداری کل بنادر و جزایر دریای عمان (به مرکزیت بندرعباس) و دیگری فرمانداری کل جزایر و بنادر خلیج فارس (به مرکزیت بوشهر) اداره می‌شده است که در همین سال این دو فرمانداری کل، منحل می‌شود و به جای آن یک استان مستقل بسیار بزرگ و طویل شکل می گیرد که از خرمشهر تا بندر گوادر در شرق چابهار را شامل می‌شده است و جالب است که مرکز این استان بزرگ و تمام این مناطق بندرعباس تعیین می‌گردد.
● اگر عامل فرهنگ مشترک (شکل گرفته برعنصردریا) را مشخصه‌ی اصلی ندانیم پس عامل اصلی چیست؟ چه شده که قانون‌گذاران آن سال‌ها به این نتیجه رسیده که جاسک و چابهار و بوشهر و خارک و ماهشهر با بندرعباس بیش‌تر نزدیک‌اند تا مثلا با زاهدان و شیراز؟
جالب این‌جاست هنوز هم که شما به چابهار بروید می‌بینید که با جاسک هرمزگان بیش تر نزدیکی دارند تا مثلا زابل در استان خودشان.
● پس شما معتقدید که هرمزگان یک مفهوم فرهنگی است؟
بله من به نظریه‌ی خودم کاملا باور دارم و عمیقا معتقدم که هرمزگان فقط آب و خاک نیست و هرمزگانی بودن یک عامل فرهنگی است و لذا غیرقابل تقسیم می‌باشد. یک سنت است، یک میراث مشترک انسانی است که عامل گویش شاخصه مهمی برای تداوم حیات این فرهنگ است. البته این نظر را من در یادبود امسال «رامی» هم به صورت کامل‌تری توضیح داده‌ام که باید در فرصتی مناسب مکتوب شود.
● به صورت خلاصه‌تر هرمزگان یک مفهوم فرهنگی است یعنی چه؟
خلاصه‌اش یعنی این که منظورم از فرهنگ تمام مولفه‌های زندگی و زنده بودن در این منطقه است. تمام ساحت‌های حیات خاص در همین جغرافیا. با این توصیف من ، هرمزگان یعنی: همین ترانه‌های ابراهیم منصفی و شعرهای حسن کرمی .
هرمزگان یعنی: همین خور آذینی سیریک و خور خلاصی جاسک، آبگرم خورگو و غار نمکی قشم و آبشار تزرج.
هرمزگان یعنی: همین مراسم عضوای لافت و نوروز صیاد سلخ وعلم پیغمبر میناب و مولودخوانی سالانه‌ی اهل سنت در کنچی بستک.
هرمزگان یعنی: همین صدای فاطمه رضایی و صالح سنگبر و ناصر عبدالهی و ترانه‌های نصرک.
هرمزگان یعنی: همین باغستان‌های دهبارز و برنطین و رودخانه و جهله‌های میناب و پیارم فارغان و نارنگی سیاهو و برقع زنان سیریک و لباس زیبای کندوره‌ی خمیر و حجله‌های کنگ.
هرمزگان یعنی : همین پل لاتیدان و غارسادرمن جاسک و خانه‌ی فکری و مسجد بن عباس لنگه و بت گورون و دبستان جاوید و کارخانه خنجی . قلعه فین و قلعه مغویه و قلعه شاداب بیابان .
هرمزگان یعنی: همین سید گوده و کتابخانه شرفا شرفایی جناح و عرب‌زبان‌های شیبکوه و گوجه گاوبندی و لیموی جغین و برف‌های قله هماگ.
هرمزگان یعنی: همین سدید‌السلطنه‌ی بندرعباسی و حاجی مشیر و حاج احمدگله داری و حمام‌اش و سید عبدالرحیم خطیب بندری و شیخین و صهرین‌اش و آیت‌الله رئوفی.
هرمزگان یعنی: همین رفتن به دریا در چهارشنبه آخر صفر و مراسم آرگیز گردانی نیمه شعبان و چهاردهمی و تعزیه کریان و نوحه‌های قضایی مینابی. یعنی همین هواری ماهی سوری و گندم شمبری و تخمه قشمی و تمباکوی گزیر لنگه وهوور رمچاه و سمبوک و جالبوت و جهازهای بادی .
همین تیم شهرداری وآلومینیوم.. یعنی همین ترانه ماندگار«وختی که تُمدی » و«بارون بارکو…» فرهنگ جامع انسانی یعنی همه‌ی این‌ها. البته نباید جایگاه بلند و بی‌نظیر «ملوک هرموز» و نقش‌شان در ایجاد این فرهنگ مشترک را فراموش کرد.. ملوک هرموز یکی از معماران این تاریخ مشترک بوده‌اند.
● بیشتر درباره ملوک هرموز توضیح دهید؟
خود این مساله موضوع چند کتاب و چندین رساله و پایان‌نامه دانشگاهی بوده و شما را ارجاع می‌دهم به کتاب «تاریخ مهاجرت اقوام در خلیج فارس» از نویسنده ارجمند دکتر «محمدباقر وثوقی» که بسیار ارزشمند است و لازم است هر هرمزگانی در خانه‌اش یک جلد از آن داشته باشد و البته به اختصار هم من پیشگفتاری به نام ققنوس هرمزگان بر کتاب «عکس هرمزگان» نوشتم که هم به صورت مکتوب و هم در فضای وب موجود است. ولی به صورت خلاصه باید گفت که برخی از مردم هرمزگان که به دریانوری و تجارت شهره بوده‌اند از قرن پنجم تا قرن دهم حکومتی خودمختار در جنوب ایران به وجود می‌آورند که ابتدا شامل مناطق میناب و بیابان بوده که بعدها به سمت جاسک و لنگه کشیده می‌شود که درست منطبق بر نقشه‌ی کنونی هرمزگان بوده است یعنی از جاسک تا کیش امتداد داشته و در عرصه‌ی دریا از بحرین تا عمان و حتی زنگبار در شرق آفریقا را در سیطره داشته‌اند و جزیره «هرموز» را به عنوان «دارالاماره» خود باراندازی از ثروت کرده بودند که همین مساله طمع پرتغالی‌ها را برانگیخت و باعث حمله به هرموز و اشغال آن شد. قدیمی‌ترین کتاب فرهنگی ما هرمزگانی‌ها که«شاهنامه تورانشاهی» باشد هم در همین دوره‌ی امیران هرموز دوره تالیف شده است.
● پس طالب مناطق هرمزگان شدن ریشه در قابلیت‌های هرمزگان دارد؟
بله البته به کسانی که چشم به مناطق هرمزگان دارند هم باید حق داد وقتی از سیگار و ماهواره و سنگ قبر و کفن مردگان گرفته تا ماشین و گندم و جانماز و لاک ناخن زندگان و ازطلای سیاه گرفته تا میعانات گازی و نفتی از همین آب و خاک می‌گذرند باید هم به دنبال تصاحب و تجزیه‌اش باشند. بیخ مساله، منافع مادی و اقتصادی است به همین راحتی. البته اسم‌اش را اسم های قشنگ می گذارند مثلا محرومیت‌زدایی. اما ته‌اش را ببیند خودتان می‌توانید بهتر قضاوت کنید. اولش به نام محرومیت‌زدایی و استان ضعیف و قوی شروع می‌کنند ولی وقتی پای کار می‌رسد به جای طلب کردن «بشکرد» برای آبادی، می‌آیند و معدن فاریاب رودان را می‌برند.
● آیا فکر نمی‌کنید که مثلا تجزیه پارسیان و الحاق به استان فارس به توسعه‌ی این منطقه کمک کند؟
اولا که من از نظر فرهنگی و تاریخی و هویتی با این نام «پارسیان» خیلی مشکل دارم از روز اول هم دلایلم را نوشتم که مطبوعات محلی مرعوب بودند و چاپ نکردند تا کار به این جا رسید که می‌خواهند به واسطه تشابه پارسیان با استان فارس آن را الحاق کنند.
● چرا مخالف بودید و هستید؟
چون اسمی ساختگی و بی‌ریشه و بی‌هویت است. چطور می‌شود اسم منطقه‌ای را پارسیان گذاشت که نزدیک به ۱۰درصد مردم‌اش عرب زبان هستند!! گفته‌اند به علت همجواری با منطقه پارس جنوبی گذاشته‌اند که باز هم مضحک است مگر به واسطه همجواری با مشتی لوله و مخزن فولادی می‌شود نام فرهنگی و تاریخی نهاد؟! بگذریم از این که اخیرا گفته شده قرار بوده رییس‌جمهور در سفرش به گاوبندی هم اسم منطقه را یک شبه عوض کند و هم کار تقسیم هرمزگان و تشکیل استان فارس جنوبی را یک‌سره کند! و جالب‌تر این که پارسیان نام پالایشگاهی است در شهرستان «مُهر» در نزدیکی لامرد که مثلا قرار بوده یکی از مراکز فارس جنوبی باشد.
● ولی برخی از نخبگان گاوبندی با این نام مخالف‌اند؟ و آن را ناپسند می‌دانند؟
چرا ناپسند باشد چون کلمه گاو دارد؟ خب اگر بخواهیم به مسایل فرهنگی با این سطحی‌نگری برخورد کنیم که چیزی باقی نمی‌ماند. پس کرمان را هم باید عوض کنیم چون «کرم» دارد و از گاو که زشت‌تر است یا گرگان که «گرگ» دارد یا «گاومیشان» یا «مورچه‌خورت» اصفهان یا پل دختر و یا… با کمال تاسف برخی تحصیل‌کردگان هرمزگانی نیز بدون هیچ مطالعه‌ای در زمینه‌ی تاریخ منطقه و یا بحث‌های زبان‌شناسی و فرهنگی به این عوام‌زدگی‌ها دامن می‌زنند. مثلا «انگهران» را بدون هیچ دلیلی کرده‌اند «گوهران». این از بین بردن هویت یک منطقه است. و بعد گله می‌کنند که چرا جوانان ما با فرهنگ گذشته خودشان آشنا نیستند.
● ولی حالا که عوض شده و کار از کار گذشته؟
مشکل این جاست که تغییراسم یک منطقه حتی با موافقت مردم منطقه هم که باشد باید با پیشنهاد و تایید کارشناسان باشد نه در یک دیدار عمومی یک شخصیت محترم در فضایی هیجانی و با سوت و کف زدن حضار. چون کارهای احساساتی و بدون تفکر حتما پشیمانی

متاسفم برای شما استان فارسیا که چنین فرهنگی دارید.فقط میتونم همینو بگم نه چیز دیگه ای.ما مردم استان هرمزگان هیچ ادعایی نداریم ولی سعی میکنیم که از لحاظ قانونی سبب لغو این مصوبه بشیم.اینم بگم اگه امروز این قسمت از هرمزگان جدا بشه فردا هم کل این منطقه از استان فارس جدا میشه و اون وقت یه استان جدید تشکیل میشه به مرکزیت لامرد.به طوریکه تو استان فارس شهرهایی بزرگتر از لامرد همانند لار وجود دارند که میتونن مرکز استان بشوند.
اینم به مردمان خوب لامرد بگم :اگه میخواین به دریا متصل بشین خوب بیاین به استان هرمزگان ملحق بشید.
به امید اینکه این مصوبه لغو بشه.