هنر «کاشی هفت‌رنگ» از دیرباز در تزئین معماری ایرانی و به‌طور اخص در بناهای مذهبی به کار می‌رفته؛ برخی از منابع، شکوفایی این هنر را به دوره‌ی صفویه نسبت داده‌اند. یکی از شاخصه‌های مهم این هنر را می‌توان کاشی‌کاری هفت‌رنگ شیراز دانست که از ویژگی‌های آن کیفیت و تنوع رنگ لعاب و همچنین نقوش گل و مرغ آن است.
برای خلق این اثر ابتدا کاشی‌های لعاب‌دار سفید را در کنار یکدیگر چیده، سپس نقش‌های مورد نظر را به دو روش طراحی مستقیم بر روی کاشی و یا انتقال طرح از کاغذ سمبه‌شده به وسیله گرد زغال بر روی کاشی انتقال می‌دهند.
در ادامه، طرح مورد نظر به وسیله «اکسید منگنز» قلم‌گیری شده و نقش مورد نظر با استفاده از لعاب‌های رنگی، رنگ‌آمیزی و بعد از آن در کوره با دمای ۱۰۰۰ درجه سانتی‌گراد حرارت داده و به اصطلاح پخته می‌شود. / عکس: غزال سپاهی
برای خلق این اثر ابتدا کاشی‌های لعاب‌دار سفید را در کنار یکدیگر چیده، سپس نقش‌های مورد نظر را به دو روش طراحی مستقیم بر روی کاشی و یا انتقال طرح از کاغذ سمبه‌شده به وسیله گرد زغال بر روی کاشی انتقال می‌دهند.
در ادامه، طرح مورد نظر به وسیله «اکسید منگنز» قلم‌گیری شده و نقش مورد نظر با استفاده از لعاب‌های رنگی، رنگ‌آمیزی و بعد از آن در کوره با دمای ۱۰۰۰ درجه سانتی‌گراد حرارت داده و به اصطلاح پخته می‌شود. / عکس: غزال سپاهی
