منصور اوجی شاعر معاصر و چهره ماندگار استان فارس شامگاه شنبه هجدهم اردیبهشت‌ماه پس از تحمل یک دوره بیماری در منزل شخصی خود در شیراز درگذشت.
به گزارش شیراز۱۴۰۰ به نقل از ایرنا، برخی اعضای خانواده مرحوم اوجی با تایید این خبر اعلام کردند که این شاعر معاصر، حدود یکسال قبل دچار شکستگی دنده شد و پس از بهبود نسبی، دچار عارضه کبدی شد اما در نهایت، شامگاه شنبه دار فانی را وداع گفت.
منصور اوجی متولد نهم آذرماه سال ۱۳۱۶ در شیراز بود.
اوجی را چهره‌های شاخص معاصر ادبیات ایران خوب می‌شناسند، او شاعری است شیرازی با بیش از ۲۵ کتاب شعر، دو کتاب در حوزه ترجمه و سه کتاب در حوزه تحقیق و پژوهش.
«کوتاه مثل آه» معروف‌ترین منظومه او است. «یکصد و ده نامه از دو سیمین»، «باغ شب»، «خواب درخت و تنهایی زمین»، «شهر خسته»، «این سوسن است که می‌خواند»، «مرغ سحر»، «صدای همیشه»، «شعرهایی به کوتاهی عمر»، «حالی است مرا» از دیگر آثار این شاعر هستند.
در راستای قدرشناسی از اساتید بزرگ حوزه فرهنگ، هنر و ادب فارس، آذرماه ۱۳۹۶ نشان درجه یک وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به منصور اوجی تعلق گرفت.
این شاعر معاصر در شب‌های شعر فردی و گروهی بسیاری حضور داشته و شعر خوانده به ویژه در دو شب شعر تاریخی و تأثیرگذار؛ یکی «شب‌های شعر خوشه» که به همت احمد شاملو در تهران برگزار شد و دیگری در شب‌های ده‌گانه شعر «کانون نویسندگان ایران» و نیز او جزو پنج شاعری از ایران بود که در سال ۱۳۸۴ با کاروان «گفت‌وگوی طبیعت» به فرانسه رفت و در پنج شهر بزرگ آن کشور شعر خواند.
درباره آثار اوجی تاکنون کتاب‌ها و مقاله‌های متعددی به چاپ رسیده از جمله کتاب «در ستایش شعر سکوت» نوشته هوشنگ گلشیری و «در جست‌وجوی گل شیدایی» به قلم کامیار عابدی و کتاب «اما پرنده و گل» به قلم خسرو قمر.
برخی از شعرهای اوجی به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، ایتالیایی، آلمانی و ارمنی ترجمه شده است.
از جماعت زنان دلم گرفت
آن جماعت عظیم
روز جشن
صبح عید
یک کبوتر سفید بینشان نبود
جملگی سیاه
جملگی کلاغ
منصور اوجی – مجله بخارا – ۱۳۹۲