سایت خبری - تحلیلی شیراز۱۴۰۰: حدود ۲ دهه قبل و همزمان با شروع ساخت خط یک مترو شیراز، بی تردید درختان شیراز و فضای سبز این کلانشهر بسیار پربارتر و زیباتر بود.
در مسیر ساخت تونلهای خط یک بخش زیادی از فضای سبز بلوار مدرس از بین رفت، درختان زیبای نزدیک به میدان گل سرخ خشک شدند. درختان نزدیک ایستگاه های مترو زند، قصردشت و ستاد ناپدید شدند و جای آنها را بتن و سیمان گرفت.
در خط ۲ نیز علی رغم وعده مهندس حاجی زمانی رییس سابق سازمان قطارشهری شیراز مبنی عدم تخریب محیط شهری برای حفاری ایستگاه ها، تاکنون پارکهای آزادی و هاشمی و فضای سبز پل امیرکبیر قربانی ساخت ایستگاه های این خط شده اند.
برای ساخت ایستگاه مترو ولیعصر نیز ابتدا میدان تخریب و سپس با ساخت ورودی ایستگاه ها و پل کابلی تقریبا چیزی از پارک باقی نماند.
برای ساخت ایستگاه های فضیلت و دشت چنار نیز رفوژ وسط بلوار و بخشی از درختان از بین رفتند.
براستی چرا برای ساخت خط مترو اولویت اول تخریب فضای سبز است و چرا پس از ساخت اقدام به احیای فضای سبز نشد؟ فضای اطراف ایستگاه مترو زند و ستاد خالی از درخت، سرد و بی روح شده است.
شیراز به سرسبزی و درختانش معروف است، چرا مترویی که بعنوان یک روش حمل و نقل و به منظور کاهش ترافیک و آلودگی ساخته شد، خود به دلیلی برای تخریب فضای سبز و پارکهای شیراز تبدیل گردید؟
نظرات حاوی توهین، افترا، غیرمرتبط با عنوان مطلب و نگاشته شده به صورت انگلیسی تایید نخواهند شد. در صورت نیاز به "بحث آزاد" از منوی بالای سایت مراجعه کنید.
