راه‌اندازی کارگاه مونتاژ واگن‌های مترو در تبریز

واقعا جای تاسف داره
مگر چند ماه پیش یک هیئت از استان فارس برای رایزنی جهت ساخت این کارخانه به چین اعزام نشد و توافقات اولیه حاصل نشد؟ پس چرا چندی بعد چینین خبری به گوش شهروندان می رسد
مسئولین تا کی می خواهند بی کار و خواب آلود بمانند. در زمانی که سایر کلان شهر ها پروژه های شهری را با کیفیت و کمیت مناسب و عالی پیش می برن شورا و سایر مسئولین بر سر ساخت یک حسینیه که حتی مرکزی فرهنگی هم نیست و فعالیت های فرهنگی و شهروندی محدودی دارد چانه زنی می کنن و جامه دری که هیهات سومین حرم اهل بیت باید چنین کند و چنان… آن هم در زمینی غصبی… و هر روز در نشریات و اخبار استانی فریاد تحویل و پیشرفت سر می دهند که این ماه چند صد پروژه ی ریز و درشت در حال اجرا و احداث و بهره برداریست با فلا بودجه ی چند صد میلیاردی و چه چه چه … در حالی که شهر روز به روز از بی تدبیری این مسئولین در گردابی از مشکلات و کاستی های این آقایان فرو می رود. اگر پارکی می سازند که آن هم حداقل امکانات رفاهی را دارد که فاز یک آن تازه افتتاح شده و خدا می دارد تا تکمیل شدن پارک چند n فاز دیگر باید بگذرد و مردم کماکان بر روی چمن های بلوار دروازه قرآن و پارک ها و بوستان های قدیمی و کوچک اوقات بگذراند.
جدای از موضوعات رفاهی چند پروژه ی اشتغال زا در استان که هیچ، در همین شیراز داریم؟ بین کلانشهر ها شیراز رتبه ی انتهایی را دارد. آن وقت کارخانه ی منتاژ هم که به قول این آقایان چند صد فرصت شغلی برای nتعداد خانوار شیرازی و استان فارسی ایجاد می کند سر از تبریز و دیگر کلانشهر ها در می اورد.
مترویی را بعد از مدت ها و سال ها به بهره برداری در آورده اند و چنان هر روز هفته درباره اش خبر سازی می کنند و از خود تعریف و تمجید که گویا شق القمر نموده اند. بله قابل تقدیر و تشکر است. اما مردم تا به کی باید شاهد بی تدبیری ها باشند. قطار شهری که حتی تاریخ دقیقی در مورد افتتاح کامل یا افزایش ساعات و کاهش زمان بین هر حرکت آن حتی مشخص هم نیست. اتوبوس رانی که از شدت فرسودگی همچون بغضی در شهر و تاولی دردناک برای شهروندان در فصل سرما و گرما شده است. و خدا می داندسامانه ی هوشمندی خطوط کی به اجرا خواهد رسید.
از چه سخن بگوییم که از زخم ها و دردهای این شهر و شهروندان نباشد. می گویند شیراز را شهری سبز و نمادی از سرسبزی می کنیم. تمام چمن ها و درختچه ها را می برند به بهانهی بی آبی. می گویند همه جا را نورپردازی می کنیم و تنها سهممان پارک هایی تاریک می شود که به سختی چشم چشم را می بیند. می گویند گردشگری را احیا می کنیم. شهر تاریخی را احیا می کنیم. معماری تاریخی را سامان می دهیم و سازندگی می کنیم. می گویند ما پای درد دل مردم می نشینیم. … کو؟ کجاست؟ کدام نشستن و کدام برخواستن… دلما پر است … انقدر پر که گاه و بی گاه فوران درد هایش جایی جز درون خود ندارد … فوران به دورن و سوختن و سوختن و سوختن ….

http://www.tabrizmodern.ir/%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%B1-%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D8%B5%DB%8C-%D8%AA%D8%A8%D8%B1%DB%8C%D8%B2%D9%85%D8%AF%D8%B1%D9%86-%D8%A7%D8%B2-%D8%A7%D9%81%D8%AA%D8%AA%D8%A7%D8%AD-%D9%85%D8%AA/