کشنبه ۲۳ فروردین۱۳۸۸: «امرور یکشنبست. شاید تلخ‌ترین یکشنبه عمرم تا به حال. برق – ذوب آهن. بازیی که هیچوقت یادم نمی‌ره.»
جمله فوق یکی از اولین جملات ثبت شده در این وبلاگ است؛ لحظاتی پس از سقوط؛ لحظاتی پس از تنهایی برق و غروب غم انگیز حافظیه؛ لحظاتی پس از «کیه کیه من نبودم‌ها»؛ لحظاتی پس از سکوت سنگین شیراز و شیرازی؛ لحظاتی پس از بغض امیر حاج رضایی در برنامه زنده تلویزیونی از سقوط برق و بگفته او که فوتبال ایران یتیم شد؛ لحظاتی پس از غم و البته اشک…
حدود پنج سال از آن روز می‌گذرد و اتفاقات زیادی که بیشترش هم اسفناک بوده‌اند از زمین و هوا بر سر باشگاه پیر شهرمان نازل شده است. ورود و خروج افراد گوناگونی که شاید پس از سالهای سال هم به حکمت حضور آن افراد در برق پی نبریم و جز آهی از ته دل چیزی همراه مرور خاطرات این سال‌ها نداشته باشیم. پنج سال شعارمان سر در وبلاگمان جا خشک کرده است؛ پنج سال است منتظر فرصتیم تا برق را به هوش آوریم، پنج سال است با تیم عزتمان از دست رفته، غرورمان لگد مال شده؛ پنج سال است فریاد می‌زنیم و صدایمان به جایی نمی‌رسد؛ پنج سال دست و پا زدیم در مردابی که هر روزه در آن بیشتر فرو می‌رفتیم؛ پنج سال است باشگاه فرهنگی-ورزشیمان شده باشگاه سیاسی-ورزشی؛ پنج سال است صفحه سیاسی روزنامه‌ها را بیشتر از صفحه ورزشی آن‌ها دنبال میکنیم چرا که تغییر و تحول سیاسی بیشتر روی تیممان اثر داشت؛ پنج سال است بزرگان تیممان پای تلویزیون و اینترنت بازیهای برق را رصد می‌کنند و عده‌ای از همه جا بیخبر روی صندلی ریاست باشگاه تکیه زده‌اند و هر روز دستور صادر می‌کنند و روز بعد لغوش می‌کنند؛ پنج سال است بچه‌های شهرم برای دل خودشان در کوچه و خیابانهای شهر فوتبال بازی می‌کنند و عده‌ای با پرداخت وجهی به مدیران باشگاه می‌شوند فیکس تیم برق؛ پنج سال است زنگ تفریح شده‌ایم و… خلاصه پنج سال است «برقی مانده‌ایم تا برگردد…»
اکنون فرصتی مهیا شده تا بنای ویران برق، باز سازی شود؛ اصلا شاید نیاز بود باشگاه ویران شود تا از پایه دوباره و بشکلی سالم تجدید بنا شود. پس از رای دیوان عدالت اداری مبنی بر غیر قانونی بودن واگذاری باشگاه برق و برگشت به برق منطقه‌ای، از قرار معلوم روز شنبه در استانداری جلسه‌ای تشکیل خواهد شد. جلسه‌ای برای برنامه ریزی آینده باشگاه. ضمن قدردانی از زحمات کلیه دوستانی که این روز‌ها به هر طریق ممکن پیگیر وضعیت باشگاه برق هستند و همچنین آرزوی اینکه در جلسه روز شنبه خروجی مثبتی را شاهد باشیم، چند نکته را که البته خواست هواداران می‌باشد یاد آور می‌شویم:
۱- در اولین گام در تشکیل هیات مدیره نهایت دقت صورت گیرد؛ افراد دلسوز، با نفوذ، مدیر و آگاه که جواب خود را پس داده‌اند و می‌شود روی کارنامه کاری آن‌ها حساب باز کرد می‌بایست راس کار باشند. (هر چند بهتر است در جلساتی که همگی ورزشی‌اند به انتخاب هیات مدیره و مدیرعامل پرداخته شود، و این جلسه تنها بازگشت برق به برق منطقه‌ای را پیگیری و بررسی نماید) ۲- حضور مجدد کسانی که بار‌ها در باشگاه نمره مردودی گرفته‌اند و هر بار با زد و بند به باشگاه برگشته‌اند، بشدت روی روند کاری باشگاه حساسیت ایجاد خواهد کرد و هواداران بهیچ وجه اینبار این موضوع را قبول نخواهند کرد که برای چندمین بار افراد سیاسی دولت پیش در دولت تدبیر و امید هم نفوذ داشته باشند و نبض کار را در دست گیرند. ۳- تشکیلاتی برای تامین منابع مالی باشگاه در نظر گرفته شود. افراد با نفوذ و شرکت‌ها و نهادهای اقتصادی بزرگ و همچنین شهرداری یا ترکیبی از این نهاد‌ها می‌تواند گزینه مناسبی باشد. ۴- تامین منابع مالی باشگاه با حضور یک فرد و دو فرد در باشگاه ره به جایی نخواهد برد. آقای فارسی و غیره و غیره بهیچ عنوان زیر بار این هزینه‌ها نخواهند رفت. نمونه این موضوع را در تیمهای دیگر کشور نیز شاهد هستیم که چگونه تیمهای خصوصی زیر فشار اقصادی قد خم کرده‌اند.
یکبار برای همیشه با برنامه ریزی و قدرت خشت اول را محکم بگذاریم و به یاری خدا و همت و تلاش همگی برق را دوباره از نو خواهیم ساخت.
برگرفته از وبلاگ هواداران برق شیراز
به یاد برق ۳ فاز شیراز ————————————————–
تمام تیمهای شهر های دیگه اگه موفق هستند بخاطر این هست که صنعتی هستند و بودجه خوب دارند . اگر قرار باشه برق بخواهد با قدرت به کارش ادامه بده باید به یک تیم صنعتی بزرگ واگذار بشه مثل پالایشگاه که میشه صنعت نفت یا پتروشیمی یا در نهایت شهرداری .
هیچ تیمیی تو این استان با این شرایط اقتصادی جون نمیگیره.خیلی خوب بشه مثل فجر که همیشه سقوط نکردن هدف اولش هست.هزار بار گفتم هزار بار دیگه هم میگم.ما پل و جاده هوایی و فلان و بهمان کم نداریم.و نیازی هم نداریم.ما صنعت و سرمایه کم داریم.ما چشممون فقط ۱۰ متر اونطرف تر رو میبینه .و داریم چشم هم چشمی استانای دیگه رو میکنیم.
ما این بودجه ها رو باید روی صنعت و اشتغال خرج کنیم نه کارای هزینه بر و بدون بازده.اروپا الان ۲۰۰سال در اوج صنعت و قدرت اقتصادی هست اونا هم والا اینقد دقدقه پل و جاده ندارن که ماداریم.
این مث اینه که ما یه خونه خوشگل برا زندگی داریم ولی نون نداریم بخوریم .کار نداریم که درامد داشته باشیم.یا یه مثل معروف از قدیمه که میگن طرف نون نداره بخوره روی پشت بومش ۱۰ تادیش گذاشته که براش شیر بده.(دیش ماهواره منظورم هست)
مشکل مت خیلی بدتر از اونی هشت که بشه درک کرد.هر چه زود تر پیشگیری بشه بهتر از اینه که ۱۰ سال دیگه بخواید درمانش کنید.
پتروشیمی شیراز یا شرکت یک ویک یا زرین غزال میتونن برق رو تحت پوشش قرار بدن . البته با نام برق شیراز . بدون هیچگونه پسوند یا پیشوند .
چیزی نمونده که به خواستمون برسیم، برق می مونیم تا برگردی و دوباره بدرخشی
——–عشق است نارنجی ناب شیراز————
فقط برق شیراز…………………………….حتما شنبه همه با هم جلوی استانداری
اگه مظهر شهر شیراز سرو و نارنج هست تیم شیراز هم تا ابد سروقامتان نارنجی پوش هست.
نه قرمز نه آبی شیراز فقط نارنجی
“برقی” می مونیم تا برگردی….
با سلام به دوستان عزیز
تیم شهرمان نیاز به حمایت دارد خوشحال می شوم شما را هم ببینیم.
نه آبی نه قرمز دنیا و برق شیراز
ای کاش در این هیاهو ها نیم نگاهی هم به تیم فجر داشته باشیم که به وضعیت مشابه گرفتار نشه ! وضعیتش تو جدول الان اصلا خوب نیست !
مشکل بزرگ ورزش فارس بودجه و تامین منابع مالی هست ، که البته یه مقدارش برمیگرده به این که صنعت خاصی نداریم که مثل ذوب اهن و مس پشتوانه مالی باشه و یه بخش دیگه هم برمیگرده به عمل مسئولان که بتونن منابع رو جذب کنند ! مثلا فجر که خداییش واسه ارگانی هست که خیلی پولدار هست ! هر چی پروژه عظیم تو کشور هست خاتم النبیا داره انجام میده چطور پول ندارن که از فجر حمایت کنند ؟! چطور دارند به تراکتور سازی تبریز کمک کنند ولی به تیم خودشون ندارند ؟!