سایت خبری تحلیلی شیراز۱۴۰۰: فرقی نمیکند جاذبه گردشگری مربوط به چه زمانی باشد، مانند تخت جمشید و پاسارگاد باستانی باشد، مانند مسجد جامع عتیق با قدمتی یک هزار ساله و یا مانند خانه های قاجاری یکصد ساله، "حال ناخوش" عبارتی است که می توان قبل از نام هرکدام از مراکز تاریخی - گردشگری کلانشهر شیراز و استان فارس گذاشت و چندین و چند خط درباره آن نوشت.
مسجد تاریخی مشیر نیز یکی از این مراکز است در سایه ها بی توجهی مسوولان و اداره اوقاف به عنوان متولی مساجد و اماکن مذهبی فاصله زیادی با تخریب ندارد. مسجدی که مانند مسجد وکیل و جامع عتیق همیشه درحال تعمیر است اما حال و روزی بسیار وخیم تر دارد. وارد مسجد که می شوی گویی چندین سال است کسی از اینجا عبور نکرده و یا درگیر جنگ بوده و این وضعیت حاصل وضعیت جنگی است!
به حیاط مسجد که وارد شوی اوضاع نه تنها بهبودی ندارد، بلکه بدتر می شود. همه جا پر از سنگ و خاک و دیوارهایی که سهم آنها ترکهایی که نشان از زخم گذر دوران و بی توجهی ها دارد.
این مسجد در محله قدیمی سنگ سیاه و جنب بازارچه ارامنه و نزدیک به محله سرباغ قرار دارد و از ساخته‌های میرزا ابوالحسن خان مشیرالملک والی فارس است که پی‌ریزی آن در سال ۱۲۶۴ هجری قمری آغاز شد و در سال ۱۲۷۴ هجری قمری پس از ۱۰ سال به پایان رسید.
کهن ترین ساعت قدیمی ایران که قدمتش به دوره قاجار برمی گردد در یکی از طاق های مسجد مشیر جای گرفته اما برای بسیاری از گردشگران و فعالین حوزه گردشگری ناشناخته است و سال هاست در خواب عمیق فرو رفته است که اطراف آن کاشیکاری و معرق کاری است و از ویژگی های آن، اعداد فارسی این ساعت است و اعداد فارسی این ساعت با تاکید سازنده مسجد، میرزاابوالحسن خان مشیرالملک بر آن نصب شده است، چرا که ساعت دارای اعداد انگلیسی بوده که با اعتراض وی همراه می شود و پس از آنکه اعداد فارسی می شود، در محل کنونی نصب می گردد.
حال این گوهر گرانبهای بافت تاریخی شیراز در انتظار نگاه و توجه ای جدی از مسوولان است تا از این حال ناخوش رها شده و بتواند مانند مسجد نصیرالملک جاذبه ای ارزشمند برای میزبانی از گردشگران باشد.
کافی بود این مسجد تو کشوری مثل ترکیه بود سال هزاران نفر توریست جذب می کرد!