شیراز فرهنگی؛ دریغ از زیرساختی فاخر

شیراز که به لحاظ دارا بودن شاخصه‌های فرهنگی، تاریخی و مذهبی، از جمله شهرهای مهم ایران اسلامی محسوب می‌شود، هنوز در زیرساخت‌ها، در حد سایر کلان‌شهر‌ها ظهور و بروز نداشته است. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) منطقه فارس، شیراز هنوز از داشتن یک فرهنگسرای درخور و شایسته، نگارستانی قابل ارایه، تالاری مناسب و فضایی متناسب با ظرفیت‌های فرهنگی، هنری و تاریخی، محروم است، فضایی که علی‌رغم تمام وعده‌ها و وعید‌ها، هنوز گام اول ایجاد آن را هم برنداشته است.

شیراز فرهنگی، هنوز برای برگزاری همایش‌ها و مراسم‌های فرهنگی بزرگ، ‌ برگزاری یادروز بزرگان علم و ادبش و برپایی مراسمی سیاسی، اجتماعی و…. فضایی مناسب ندارد، فضایی که به لحاظ نور، صدا، طراحی و گرافیک فضا، مناسب تئا‌تر باشد، همایش‌ها را میزبانی کند، ظرفیت پذیرایی از جمعی علمی و نخبه را داشته باشد و به‌عنوان یک مرکز، ظرفیتی برای شکوفایی خلاقیت‌ها باشد، در اختیار ندارد.

شیراز فرهنگی هنوز هم برای برگزاری مراسم‌های مختلف باید تعداد مدعوینش را با دلواپسی بشمارد، بیش از حد از تنها تالاری که گنجایش بزرگ‌ترین سالن آن ۸۰۰ نفر است، ‌کار بکشد و‌گاه و بیگاه دست‌به‌دامان دانشگاه‌علوم پزشکی و بخش خصوصی شود یا مانند دو سه دهه قبل، مراسم‌ها را در سالن پذیرایی هتل‌ها، بی‌آنکه تناسب فضا در نظر گرفته شده باشد، برگزار کند. مراسم‌هایی که بار‌ها عرق شرم را در مقابل میهمانان بر روی پیشانی میزبان نشانده است.

شیراز فرهنگی، تالار ندارد، ‌ آمفی‌تئا‌تر ندارد، مجموعه‌ای در خور و شایسته ندارد و….. این یک درد است برای شهری که هر سال حداقل دو مراسم بین‌المللی در آن برگزار می‌شود، مراسم‌هایی که بار سنگین حضور میهمانانش بر دوش آرامگاه دو بزرگی قرار دارد که فخر شیراز محسوب می‌شوند اما….

هر سال میزبانان یادروز حافظ، دعا می‌کنند که ۲۰ مهر هوا بارانی نباشد، که اگر باران بیاید، برگزاری مراسم در آرامگاه حافظ، منتفی خواهد بود و امکان میزبانی تمام برنامه‌ها در تالار حافظ نیست و… موجب شرمندگی خواهد بود.

به گزارش خبرنگار ایسنا، در پایان شورای سوم، تمام هزار و هفتصد و اندی مصوبه را که زیر و رو می‌کنیم، مصوباتی که بخش اعظمی از آن‌ها به اختصاص کمک به فلان گروه و هیات یا حل مشکل فلان شهروند در خصوص باز کردن در و ایجاد دیوار در فلان معبر و…. در بهترین حالت طرح‌های هدف ۹۰، است، هیچ مصوبه چشم‌گیری در حوزه فرهنگ نمی‌بینیم، حتی در میان ۳۶ پروژه هدف ۹۰!!

شورای سوم که کارآمد‌ترین کمیسیونش، عمران و حمل و نقل بود، در حوزه حمل و نقل حتی متروی ۱۲ ساله را هم نتوانست به سامان برساند، اما در حوزه عمران، ‌ آنهم دو سال بعد از سال پایانی پروژه‌های مصوب، عملکردی مناسب داشت، اما در ابعاد فرهنگی و اجتماعی، جز توجه به تقویم تاریخ و مصوب کردن قدردانی از ورزشکاران مدال‌آور!، گامی که استوار باشد و ریشه‌دار برنداشت.

شورای سوم در دو سال پایانی عمر خود که کمی از سیاسی‌کاری دور افتاد و کمیسیون فرهنگی اجتماعی‌اش جانی گرفت حجم کل اعتبارات فرهنگی را به چه عددی رساند و چه میزان از این عدد، به واقع صرف اقدامات تاثیرگذار فرهنگی شد، اقداماتی فرا‌تر از تهیه بیلبورد و چاپ نشریه و…

آمار و ارقام مصوبات این کمیسیون روی عدد ۱۱۳ متوقف می‌شود، عددی که ۱۸ موردش واگذاری زمین بوده است، اینکه به چه فرد یا گروهی و برای چه مقصدی و آیا این واگذاری‌ها هدف فرهنگی را تامین می‌کند یا نه، نیازمند بررسی کار‌شناسانه و دقیق‌تر است.

۱۳ مورد مصوبات کمیسیون فرهنگی، مجوز سفرهای خارجی و ۳۵ موردش مساعدت مالی و ۱۵ مورد هم طرح‌های پیشنهادی و ۳۲ مورد هم کلی!! باید دید که مردم به این کارنامه چه نمره‌ای خواهند داد، کارنامه‌ای که حتی یک مورد فعالیت زیرساختی را شامل نمی‌شود.

این در حالی است که در دوسال آخر عمر شش ساله شورای شهر شیراز، اعتبارات فرهنگی رشد قابل توجهی به نسبت سال‌های قبل از آن و به تبع رشد کل اعتبارات و بودجه شهرداری داشت!

طی شش سال گذشته هیچ یک از کمیسیون‌های شورای شهر شیراز، حتی یک‌بار هم گزارش عملکرد خود را به مردم ارایه نکرد، اگرچه رئیس دو سال آخر شورا، در مراسم تحلیف شورای چهارم شیراز، مدعی بود که نمی‌توان در ۵ دقیقه گزارش عملکرد ۶ ساله را ارایه کرد اما، علی‌ زحمت‌کش، فاخر‌ترین و قابل دفاع‌ترین اقدامات شورای سوم را در قالب یک جمله گفت، افزایش اعتبارات و بودجه شهرداری به هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان، طرح‌های هدف ۹۰ و برنامه پنج‌ساله توسعه شیراز.

که البته آخرین مورد به حتم از سوی شورای چهارم دستخوش تغییراتی بنیادی خواهد شد!

شورای سوم شهر شیراز طی شش سال فعالیت، سخنگو نداشت، فاقد روابط‌عمومی کارآ، متخصص و تاثیرگذار بود و خصوصا در حوزه فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی، ضعیف‌ترین عملکرد را از خود باقی گذاشت.

شورای سوم البته در حوزه‌هایی نظیر سرمایه‌گذاری، عمرانی و بودجه، موفق به کسب تجارب تازه و ماندگار و موفقیت‌های خوبی شد، موفقیت‌هایی که اگر نبود، کارنامه‌ای هم برای ارایه وجود نداشت.

شورای سوم در حوزه فضای سبز هم نتوانست آنگونه که از شهری همچون شیراز انتظار بود، عمل کند، اگرچه بخش مهمی از ضعف، به عملکرد سازمان فضای سبز شهرداری شیراز باز می‌گردد، سازمانی که در میان مجموعه‌شهرداری، به همراه سازمان زیباسازی، عملکردی بسیار ضعیف و غیرقابل دفاع از خود برجای گذاشت.

امروز در شیراز بیش از تمام کلان‌شهرهای کشور، چمن وجود دارد، فضایی که چندصد برابر تاثیرش، هزینه بر است و بی‌مهابا آب طلب می‌کند و هیچ‌تاثیری در میزان سرانه فضای سبز و ایجاد اکسیژن ندارد.

این در حالی است که زحمت‌کش مدعی بود افزایش سرانه فضای سبز از حدود ۱۱ متر به حدود ۱۶ متر از افتخارات شورای سوم بوده است، یعنی هر سال حدود یک متر افزایش سرانه فضای سبز، درشهری که یکی از شاخصه‌های شهرتش، باغ‌ها و سبزی آن بوده و است.

اگرچه تاکنون آماری دقیق و قابل استناد از تخریب و آتش‌زدن عمدی و غیرعمدی باغ‌های شهر شیراز خصوصا در حوزه قصردشت، وجود ندارد، اما عددی که در ابتدای فعالیت شورای سوم در خصوص محدوده باغ‌های قصردشت عنوان می‌شد، ۳۶۰ هکتار بود اما در آخرین اظهار نظر‌ها این عدد به کمتر از ۳۲۰ هکتار رسیده است، یعنی کاهش ۴۰ هکتاری ظرف مدت شش سال!!

بی‌تردید موضوع کاهش این حجم از فضای سبز و جایگزین نشدن میزانی مناسب، می‌تواند یکی از بسترهای تحقیق و تفحص در خصوص باغ‌ها و مدیریت باغ‌های قصردشت، محسوب و دست‌مایه بازرسان اداره کل بازرسی شود، بازرسانی که در اولین فصل سال ۹۲، مدتی را در ساختمان شورای شهر، به کار تحقیق دقیق مصوبات اشتغال داشتند و قرار بود ماحصل تفحص‌ها در یک روز مناسب از سوی رئیس شورای شهر برای رسانه‌ها و مردم بازگو شود و آن روز هنوز هم نرسیده است.

اگرچه نباید و نمی‌توان توپ تمام کم‌کاری‌ها و بیکاری‌ها در حوزه فرهنگی اجتماعی را به زمین شورا و شهرداری شوت کرد و اجازه داد اصلیترین متولی موضوعات فرهنگی و اجتماعی، یعنی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، بی‌نصیب از نقد بماند.

شاید در کارنامه این اداره کل و از میان همه مسئولیت‌هایی که به‌ آن براساس قانون واگذار شده و باید انجام شود، برگزاری نمایشگاه و همایش و بزرگداشت و پاسداشت و تجلیل و البته کنسرت و آواز…. مهم‌ترین برنامه‌ها و قابل بیان‌ترین آن‌ها باشد و آنچه البته کمترین آمار را به خود اختصاص می‌دهد، ارایه برنامه، طرح، فعالیت‌های زیرساختی و عمرانی و توسعه‌ای، بناهای ماندگار و…. باشد.

این را باید بدانیم که شیراز مسئولان داعیه‌دار فرهنگ بسیار دارد، مسئولانی که مدام جلسه برگزار می‌کنند و از ظرفیت‌های این شهر می‌گویند اما بلند‌ترین گامشان برگزاری نمایشگاه هنر آشپزی است و گل و گیاه و کتاب، ‌ آن‌هم نه نمایشگاه کتاب در محلی متناسب و مناسب!!

شیراز اما مسئولانی دارد که علی‌رغم حضور در دستگاه‌های مختلف، تلسکوپ‌های رصد فرهنگی آنان لنز‌هایش قوی‌تر است، اگرچه لنزهای تلسکوپ‌هایشان تنها قادر به آنگرادیسمان کردن عملکرد خودشان را دارد.

شیراز مسئولانی در حوزه فرهنگ دارد که طی هشت سال گذشته حتی نتوانسته‌اند یک آجر برای یک بنای فرهنگی روی آجری دیگر بگذارند، اما کنسرت برگزار کرده‌اند، شب شعر گذاشته‌اند و دلخوش هستند که شب شعر و همایش‌های ادبی و هنری را به شهرستان‌ها برده‌اند.

شیراز مملو از مسئولان با استعدادی است که طی هشت سال نتوانستند یک مصوبه خوب دولت را در خصوص ایجاد تالار بزرگ شهر، اجرایی کنند، مسئولانی که تعامل را تنها در کلام به‌خوبی هجی می‌کنند، اگر صدایشان اکو باشد!! اگرنه برای برگزاری هر مراسمی خصوصا اگر برگزار کنندگانش خبرنگاران و اصحاب رسانه باشند، دست و دلشان می‌لرزد!!

شیراز به لحاظ ظرفیت انسانی در حوزه مسئولیت‌های فرهنگی، به لحاظ دارا بودن انسان‌هایی تحصیلکرده در رشته‌های مختلف که داعیه‌دار نوآوری و شگفتی‌ساز بودن در حوزه فرهنگ… هستند، توانی مضاعف دارد، ‌ آنقدر که قادر به صادرات نیروی مازاد است اما، هیچ قدمی برای ایجاد زیرساختی مناسب در حوزه نمایش و تئا‌تر و سینما برنداشته‌اند و تعداد سالن‌های نمایش این شهر حتی از دوره‌های قبل از انقلاب هم کمتر است، سالن‌های سینمایش حتی اگر ۱۰۰ درصد مرمت هم شود باز فاقد استانداردهای لازم و به‌روز است و به لحاظ تعداد، نصف تعداد سالن‌های قبل از انقلاب است.

شیراز حتی در موضوع اوقات فراغت کم آنقدر کاستی دارد که به گفته ناید!!!

شیراز اگرچه در ایجاد ساختمان‌هایی که هتل و هتل آپارتمان و میهمان‌پذیر و مرکز تجاری!! نام گرفته‌ است، پیشتاز کشور شده اما در حوزه فرهنگ طی ده سال گذشته، ‌ آجری بر روی هم ندیده است.

شیراز این‌روز‌ها پوست عوض کرده و نو شده اما درون این لباس زیبا، روحی نیست، که فرهنگ روح یک شهر و جامعه شهری است و در این سال‌ها جز شعار فرهنگ فرهنگ، هیچ نکرده‌ایم که خودمان باورمان شود می‌توانیم پایتخت فرهنگ ایران زمین باشیم.

شیراز منهای اقداماتی که به واسطه تاکیدات مقام معظم رهبری در خصوص توسعه حرم مطهر حضرت شاهچراغ (ع) انجام شد و زمینه را برای توسعه فرهنگ مذهبی و نمود دادن این شاخصه بسیار مهم، تا حدی فراهم کرد، تنها و تنها در حوزه فرهنگ شاهد حرف بود و مسابقه‌ پیاده‌روی و آش‌پزی و سفره‌آرایی و کنسرت و آواز…..