اتوبوس شهری، تاکسی طویل و یا جنبنده ای کند!

امین آل شمس؛ سایت خبری – تحلیلی شیراز۱۴۰۰ : حمل و نقل عمومی! کلیدواژه ای که دستاویز مصاحبه بسیاری از مسوولان شهرمان در هنگام مواجهه با مشکلات ترافیکی و یا صرفاً استفاده از آن برای خالی نبودن عریضه در زمان مصاحبه و یا نشست خبری شده است. در هنگام وقوع سیل یک ماه قبل در شیراز، بسیاری از مسوولان سخن به گلایه گشودند که چرا مردم از حمل و نقل عمومی استفاده نمی کنند و با استفاده از خودروهای تک سرنشین باعث ایجاد ترافیک در بلوارهای غیراستاندارد و ناهموار شهر که معمولا از چاله چوله نیز برای تزئین آنها استفاده می گردد، شده اند!

در بحران برف سال ۹۲ نیز سازمان اتوبوسرانی با انتشار مطالب مختلف از عملکرد شایسته خود و از اینکه سازمان اتوبوسرانی توانسته به وظیفه ذاتی خود که همیشه به صورت نصفه نیمه درحال انجام آن بوده است، برسد تقدیر و تشکر به عمل آورد.

از برف و باران که بگذریم، به ۱۶ آذر ۱۳۹۴ می رسیم که نویسنده مطلب تصمیم گرفت مانند یک شهروند مبادی آداب شهروندی(!) از حمل و نقل عمومی استفاده کند تا بلکه به سهم خود باری از دوش ترافیک شهر بردارد. در ایستگاه مبدا در انتظار اتوبوس نشسته تا بلکه راننده محترم با فشار برروی پدال گاز مسافران را رهسپار مقصد خود کند.

در هنگام سوار شدن اتوبوس، ساعت ۱۴ و ۱۵ دقیقه را نشان می داد و احتمالا به دلیل نزدیک بودن به زمان نهار، راننده محترم تصمیم گرفته بود رانندگی که همراه با در دست داشتن جان مسافران است را با صرف نهار پشت فرمان در یک زمان انجام دهد. به هر ترتیب اتوبوس با سرعت اعجاب آور ۱۰ کیلومتر بر ساعت به حرکت افتاد و در همین حین عابران پیاده با اختلافی ناچیز در پیماندن مسیر از اتوبوس شرکت واحد جا می ماندند.

چند صدمتری که گذشت وجود همشهریان عزیز در خارج از ایستگاه و دل رحمی راننده گرسنه، باعث شد که این سرویس حمل و نقل عمومی که برچسب “توقف فقط در ایستگاه” را با خود به همراه داشت، مانند تاکسی غول پیکر در طول مسیر هر از چندگاهی توقف داشته باشد تا خدایی نکرده مسافری از قلم نیفتد، همانطور که قدیمی ها گفته اند : ” اندک اندک جمع شود، وانگهی دریا شود!”. بالاخره راننده هم خرج زندگی دارد و باید کنار آمد!

سرعت اتوبوس در طول مسیر در اوج خود به زحمت به ۲۰ الی ۳۰ کیلومتر در ساعت میرسید و این وضعیت برای برخی از همشریان مانند گهواره ای آرام بود که آنان را به چرتی نیمروزی دعوت می کرد! چند دقیقه ای که گذشت و سرعت لاکپشتی اتوبوس به امری عادی تبدیل شد، وضعیت ظاهری داخل اتوبوس توجه را به سمت خود جلب می کرد. کثیف بودن پنجره و پرده ها، زباله هایی که هشمهریان کف اتوبوس ریخته بودند و چینش صندلی ها که گویی از هنگام خروج از کارخانه تاکنون دچار تغییرات فراوان شده است.

چند روز قبل تر هم سعادتی نصیب شده بود تا از اتوبوس های تازه رسیده از پارکینگ که یک و نیم سال در خواب بودند استفاده کنم که این اتوبوس های زیبا و با امکانات هنوز نیامده دچار بی رحمی روزگار شده و با هدایت رانندگان، خسارت دیده و البته وضعیت نظافت آن نیز چندان تعریفی نبود و نداشتن پرده بدجوری تو ذوق میزد.

در حال و هوای بررسی وضعیت داخلی اتوبوس، سرعت این تاکسی طویل در کسری از ثانیه به حدود ۶۰ کیلومتر برساعت رسید، گویی که مانند مسابقه سرعت راننده تصمیم به پیشی گرفتن از تمامی رقبا و رسیدن به خط پایان به عنوان نفر اول گرفته باشد، در هنگام این شتاب گیری چند نفری از شهروندان کنترل خود را از دست داده و برروی کفی اتوبوس افتادند و راننده گویا درحال جبران سرعت آهسته و پیوسته طول مسیر خود در پایان خط است تا از سوی ماموران کنترل اتوبوسرانی مورد برخورد قرار نگیرد. البته رحم پروردگار شامل حال شد که در طول مسیر خودرویی دیگر در مسیر اتوبوس نپیچید و یا حادثه دیگری رخ نداد تا از شنیدن الفاظ نامناسب راننده محترم محروم بمانیم!

اتوبوس که به ایستگاه پایانی رسید بنری در شیشه پشتی اتوبوس با مضمون ” نظارت تصویری پلیس با استفاده از دوربین بر فعالیت اتوبوس های شهری” به چشم می خورد که خنده ای تلخ را بر لب نشاند. نگاه ناخواسته به پایانه مرکزی نمازی که ایستگاه پایانی بود جلب شد، عموم اتوبوس ها از لحاظ نظافت وضعیتی نامناسب داشتند و زخم تصادف های گوناگون بر تمامی آنها خودنمایی می کرد، جالب اینکه هیچکدام نیز تعمیر نشده بودند، شاید همینکه شهروندان از این نعمت بزرگ حمل و نقل عمومی برخوردار هستند از نظر مسوولان کافی است و همین را باید شکرگزار بود.

ایستگاه های اتوبوس نیز وضعیت مناسب ندارد، شهروندان بجای نشستن در ایستگاه، پشت آنها پناه گرفته اند تا از گزند آفتاب جنگ شیراز حتی در سرمای آذرماه، در امان باشند. هرچه فکر کردم متوجه نشدم چرا هیچگاه در شیراز ایستگاه اتوبوس استاندارد ساخته نشده و برگزاری مناقصه های مختلف در نهایت منجر به عذاب شهروندان شده تا رفاه آنان!

درحال خروج از پایانه، آگهی سیستم هوشمند اتوبوسرانی شیراز برروی دیوار به چشم می خورد که درچند ماه اخیر محدود به چند ایستگاه مرکزی شهر شده که یا خاموش هستند و یا هیچ کارایی خاصی ندارند. به نظر مانند بسیاری دیگر از کارهای انجام شده، تنها یک نمایش ظاهری مدنظر بوده تا انجام کاری زیرساختی که به کار شهروندان بیاید و گره ای از مشکلات آنان بازکند.

در هنگام خروج از پایانه، سالهای قبل تر آن به یاد آمد که باغی زیبا با درختان کاج کهنسال که اکنون جز چند درخت چیزی از آن به جا نمانده بود. هنوز نیمی از مسیر تا خانه باقی مانده بود که عطای استفاده از حمل و نقل عمومی از نوع اتوبوسی را به لقایش بخشیده و بافکر به اینه مسوولان محترم دقیقا استفاده از چه نوع حمل و نقل عمومی در هنگام بارش برف و باران در نظرشان بوده، تصمیم به استفاده از تاکسی به عنوان بخشی دیگر از حمل و نقل عمومی می گیرم.

ادامه دارد …

اتوبوسرانی شهری – خبرگزاری ایرنا

اتوبوسرانی شیراز گل و بلبل نیست – روزنامه خراسان