به گزارش شیراز۱۴۰۰ خودروهای وانت میوه فروش در تمامی شهر به چشم می‌خورند و حضور آن‌ها هم در کنار عدم برخورد نهادهای مسئول و در راس آن شهرداری و هم استقبال شهروندان از آن‌ها بدلیل گرانی شدید میوه و سبزیجات و در میوه فروشی‌های سطح شهر ادامه دار شده است. شهردار شیراز در نشست خبری زمستان سال قبل اعلام کرد که شهرداری ضعیف کش است و بجای برخورد با مالکان متخلف رستوران و فست بلوار چمران به مینی بوس سمبوسه فروش گیر می‌دهد! حال بنظر می‌رسد یک مینی بوس سمبوسه فروش به صد‌ها خودروی فروش بار میوه و تره بار تبدیل شده‌است، آن هم در استانی که تولید کننده نفت و گاز است، بزرگترین صنایع لبنیات را در اختیار دارد، قطب آی تی و مخابرات کشور است، معادن آن به گفتهٔ استاندار در سطح کشور منحصر بفرد هستند و تولیدات کشاورزی آن هم نیازی به توضیح ندارد.
شهر شیراز هنوز از داشتن سالنی بزرگ و مناسب برای میزبانی از همایش‌های مختلف محروم است و اعتبار سالن مهر شیراز که جزء اعتبارات مهر ماندگار بود به شکل عجیبی اختصاص پیدا نکرد. از سالن ۶۰۰۰ نفری شیراز تنها تابلویی وجود دارد که با گذشت ماه‌ها از کلنگ زنی آن رنگ و رویش را رفته رفته از دست می‌دهد. باغ موزه مشاهیر شیراز پس از گذشت ۵ سال از کلنگ زنی تنها میزان تعدادی ستون سیمانی است و همچنان طرح به کندی پیش می‌رود. قطب سلامت و پزشکی ایران در حسرت شروع شهر سلامت باقی مانده است و برج دوقلو پژوهش علوم پزشکی آن نیز بصورت نصفه نیمه افتتاح شد.
آزادراه شیراز – اصفهان برخلاف گفتهٔ عشایری مدیر راه و شهرسازی فارس از سرعت مناسبی برخوردار نیست و با روند کنونی می‌بایست منتظر تکرار داستان آزادراه تهران – شمال برای این آزادراه باشیم. آزادراه شیراز – بوشهر نیز همچنان ماه‌ها پس از کلنگ زنی درحالت سکون درجا می‌زند.
قطار شیراز – اصفهان به دلایل مختلف با کم اقبالی روبروست و سایر مسیرهای ریلی که چند سال است مسئولان وعدهٔ تکمیل آن و تبدیل فارس به چهارراهٔ ریلی کشور را می‌دهند وضعیت مناسبی ندارند.
مترو شیراز را می‌توان با ایجاد توافقنامه‌ای با سازمان میراث فرهنگی به همراه پروژه ورزشگاه میانرود با عنوان موزهٔ عبرت ثبت نمود و با ایجاد بازدیدهای مستمر از سوی مسئولانی که عادت به وعده ی‌های بی‌سرانجام دارند به سوددهی و درآمدزایی رساند.
۱۱ پتروشیمی مصوب دور اول سفر دولت نهم به استان همچنان برروی کاغذ مانده‌اند، فولاد سلحشوران اقلید به مشکل تامین اعتبارات برخورده است، فولاد خصوصی کوار توسط دولت افتتاح می‌شود و پژو پارسی که با تبلیغات فراوان به پارس آمد هنوز در بازار مشاهده نشده است.
تخت جمشید، پاسارگاد، شهر تاریخی بیشابور و سایر آثار تاریخی استان نیز وضعیت مناسبی نداشته و همچنان زخم تخریب را به بدن خود می‌بینند، از تخریبهای انسانی گرفته تا ساخت جاده و شهرک در حریم آن‌ها و تخریبهای طبیعی ناشی از عدم محافظت.
سد تنگ سرخ در پیج و خم‌های اختلاف مسئولان متوقف مانده است و مردم شیراز و باغهای قصردشت همچنان با بحران کم آبی و نابودی باغ‌ها دست و پنجه گرم می‌کنند. طرح توسعه ترمینال پروازهای داخلی فرودگاه شیراز که قرار بود تابستان گذشته تکمیل شود همچنان به دلیل کمبود اعتبارات برزمین مانده و به کندی پیش می‌رود و ساخت ترمینال جدید پروزاهای خارجی به دلیل روش واگذاری ساخت مسکوت مانده است.
پروژه دهکدهٔ المپیک نیز حتی به وعده دادن نرسیده است و علی رغم وجود مصوبه دولت هیچ اقدامی در جهت راه اندازی و ساخت آن صورت نگرفته است. متاسفانه کمکاری‌های صورت گرفته در استان و شهر شیراز به میزانی هستند که ذکر تمامی آن‌ها به داستان هزار و یک شب شبیه خواهد شد. امید است با روی کار آمدن دولت یازدهم مدیران بومی و علاقمند به پیشرفت استان و شهر به روی کار آمده و به دور از سیاست کاری و با توجه به ظرفیتهای بالای استان با تلاشی دوچندان عقب ماندگیهای فعلی را جبران نمایند، هرچند که جبران این میزان عقب ماندگی به سالهای تلاش و کار مداوم و هدفمند نیازمند است.
