توسعه ترمینال پروازهای داخلی فرودگاه شیراز
خبرگزاری دانشجویان ایران، ایسنا منطقه فارس در گزارشی به انتقاد از وضعیت فرودگاه شیراز پرداخته و با انتخاب عنوان «فرودگاه شیراز با ساختاری متعلق به دهه چهل» آورده است:
زمانی که در شیراز فرودگاه احداث شد، شاید در بسیاری از نقاط ایران، این امکان وجود نداشت، سال‌های ابتدایی دهه ۴۰، سال‌هایی که وجود فرودگاه نمادی از پیشرفت و توسعه بود، اما امروز فرودگاه شیراز حتی از فرودگاه دهه چهل هم عقب افتاده‌تر است! فرودگاه شیراز که طی سال‌های اخیر به جای تداوم حرکت توسعه‌ای که در سال‌های انتهایی دولت هشتم آغاز شد و در دولت نهم نیز تا حدی ادامه پیدا کرد، مسیری را پیمود که در آن مسیر به جای ایجاد فضاهای استاندارد، ساخت دیوارهای شیشه‌ای، تخریب نماد‌ها، دور ریز اعتبارات و… بازگشت به نقطه صفر را دنبال کرد.
سالن ترمینال‌های پرواز داخلی و خارجی فرودگاه شیراز، براساس استانداردهای روز جهان و به اعتقاد تمام صاحب‌نظران، حتی حداقل امتیاز‌ها را هم کسب نمی‌کند، حداقل‌هایی که در راس آن ایمنی قرار دارد، وقتی سقف فرودگاه بی‌هیچ دلیلی فرو می‌ریزد و تنها شانس مردم و پرسنل شرکت‌های هواپیمایی، به فریاد آنان می‌رسد تا زیر آواری که اتومبیل هواپیمایی هما را به زمین چسباند، له نشوند! وقتی توسعه از نظر مدیران فرودگاه شیراز، تنها اضافه شدن دیوارهای شیشه‌ای و سقف‌های آماده است، وقتی به‌جای ملاک قرار دادن طرح توسعه مدون شده، محوطه چند ده‌ساله و نماد فرودگاه، تخریب و تبدیل به پارکینگ می‌شود و…
در این سال‌ها گویی مسئولان و ناظران، علی‌رغم اینکه هرکدام در سال بار‌ها و بار‌ها از این معبر برای ورود و خروج به شیراز و فارس استفاده کرده و میکنند، به رکود در توسعه فضای فرودگاهی این کلانشهر، بی‌توجه هستند، وقتی هیچ پاسخی از سوی مسئولان فرودگاه به پرسش‌های متعدد و چند باره خبرنگاران داده نمی‌شود، تنها فضای تردید و ابهام باقی می‌ماند و بس..
سالن ترمینال داخلی فرودگاه شیراز، حدود ۱۵ سال قبل از سوی کار‌شناسان فرودگاهی، به‌عنوان یک فضای کنسلی که باید تخریب و بازسازی شود، نمره گرفت. فضایی که شاید اگر شهروندان بدانند زیر آن خالی است و با کوچک‌ترین زمین‌لرزه‌ای، ممکن است فرو بریزد!! هیچ‌گاه جانشان را به خطر نمی‌اندازند. در سال‌های ابتدایی دهه هشتاد و زمانی که مسئولان وقت فرودگاه شیراز متوجب شکسته شدن بی‌دلیل دیوارهای شیشه‌ای این سالن شدند، با بررسی کار‌شناسی به این واقعیت پی بردند که به دلیل سست بودن زمین در آن نقطه، زیر سالن خالی شده است.
توسعه ترمینال پروازهای داخلی فرودگاه شیراز
در آن روز، تنها راه برای فرار از شکست زمین و ریزش سالن، تقویت پایه‌های ساختمان با تزریق بتون عنوان شد، کاری که با زحمت و هزینه‌ای فراوان و با تعبیه جک‌های چندصد تنی، اجرایی شد، اما این اقدام، سالن‌را برای سال‌های طولانی تضمین نمی‌کرد. تهیه طرح جامع توسعه فرودگاه شیراز در همان سال‌ها، با هدف پیشگیری از بروز یک حادثه بزرگ انجام و با مشاوره دو شرکت فرودگاه سازی بین‌المللی، طرح جامع توسط شرکت لوفت‌هانزا و با صرف هزینه‌ای ده‌ها میلیون یورویی، تهیه شد.
توسعه ترمینال پروازهای داخلی فرودگاه شیراز
در سال‌های ابتدایی دولت نهم، همه اقدامات برای اجرایی شدن طرح جامع، انجام و حتی مذاکراتی با سرمایه‌گذاران کویتی و اماراتی نیز شده بود، مذاکراتی که نتیجه بخش بود و سرمایه‌گذاران حاضر شده بودند بیش از ۷۰۰ میلیون دلار در آن هزینه کنند. براساس آن توافق‌ها، که شاید اسنادش در اداره کل فرودگاه‌های فارس وجود داشته باشد و به‌حتم مدیران سابق آن اداره کل و مسئولان استانی آن سوابق را در ذهن دارند، طرف سرمایه‌گذار برای چندسالی بهره‌برداری از فضاهای فرودگاهی جز بخش‌های حاکمیتی مانند مراقبت پرواز و گیت‌های ورودی و خروجی و امنیت فرودگاهی و… را در اختیار می‌گرفت.
در قبال آن فرودگاهی در شیراز احداث می‌شد که می‌توانست به‌عنوان فرودگاه اول ایران و حتی منطقه، گوی سبقت را از فرودگاه‌های دبی و حتی کشورهایی نظیر ترکیه، برباید، حرکتی که با مخالفت استاندار وقت، در نطقه خفه شد! پس از آن و با حضور مدیران جدید فرودگاه شیراز، طرح از یاد رفت و حتی ساخت پارکینگ طبقاتی نیز به فراموشی سپرده شد تا زمینه برای حضور پیمانکاری فراهم شود که بار‌ها تقاضای حضورش به‌دلیل نداشتن امتیازهای لازم در مباحث فنی، مردود اعلام شده بود.
پیمانکار جدید اما با همراهی مدیران فرودگاه، سهل‌ترین راه را انتخاب کرد، راهی که با تخریب فضای نمادین ورودی ترمینال داخلی و بدون توجه به مطالعات انجام شده و طرح تهیه شده، منجر به تخریب محوطه فضای سبز و ایجاد فضایی جدید با امکان توقف اتومبیل‌ها در حدی کمتر از فضای پارک قبلی، شد. در تداوم این شیوه توسعه‌ای، مدیران فرودگاه شیراز، بار‌ها و بار‌ها فضای داخلی و دکوراسیون را تغییر دادند، ترمینال داخلی را به محل ترمینال خارجی منتقل و هر دو را یکی کردند و باز ترمینال خارجی را به همراه ترمینال داخلی به محل قبل بازگرداندند، قطعات پیش‌ساخته را نصب کردند، باز تخریب کردند و دور ریختند و دوباره نصب کردند و…. در نهایت فضایی ایجاد شد که تنها تفاوتش، افزایش طول دیوارهای شیشه‌ای با ارتفاع چندمتری و سقفی متزلزل بود و بس…
امروز اما فرودگاه شیراز حتی گیت‌های امنی برای ایجاد امنیت در پرواز‌ها ندارد، گیت‌های پیشرفته‌ای که در هر کشوری برای ورود و خروج مسافران پیش‌بینی شده است و می‌تواند در مقابل هرگونه ناامنی سدی قوی ایجاد کند. امروز فرودگاه شیراز یکی از قدیمی‌ترین و ناامن‌ترین سالن‌های فرودگاهی را دارد که با تکانی اندک ممکن است بخش اعظمی از آن فرو بریزد. امروز سالن ترمینال داخلی فرودگاه شیراز و جایگاه ویژه ورود میهمانان رسمی آن، متعلق به دهه چهل است، جایگاهی که درشان شهر شیراز، شهری که می‌خواهد گردشگر پذیر باشد، سومین حرم اهل بیت است و در قله، نیست، کاش مسئولان برای این مهم فکر چاره‌ای باشند.
توسعه ترمینال پروازهای داخلی فرودگاه شیراز
به گزارش شیراز۱۴۰۰، در این گزارش به خوبی به ابعاد مشکلات مختلف این فرودگاه اشاره شده و متاسفانه باید گفت طراحی و معماری ترمینال داخلی فرودگاه شیراز به هیچ وجه درخورشان شیراز به عنوان مهد تمدن ایران نیست و حتی آثار نمادهای تخت جمشید از ورودی آن زدوده شده است! وضعیت ترمینال خارجی نیز بسیار اسف بار بوده و می‌توان گفت وضعیت ترمینال‌های اتوبوسرانی شیراز از آن بهتر است.
متاسفانه به دلایل مختلف، مسوولان مربوطه تاکنون موفق به جذب سرمایه گذار برای اجرای طرح جامعه فرودگاه شیراز و ترمینال پروازهای خارجی آن نشده‌اند و اکنون که شیراز از ایستگاه مناسب راه آهن و پایانه اتوبوس برخوردار است، فرودگاه شیراز به نقطه ضعفی برای آن تبدیل شده است. امید است حداقل نمادهای تخت جمشید پس از پایان عملیات اجرایی ترمینال داخلی، همانطور که قبلا وعده داده شده به جای خود بازگردند و طرح ترمینال پروازهای خارجی که توسط شرکت آتک و با همکاری شرکت معتبر ADPi فرانسه تهیه شده، اجرا شود.
طرح ترمینال پروازهای خارجی و مقایسه آن با ترمینال پروازهای داخلی که درحال اجرا است!
اصلا شیراز با رشد سریعش این فرودگاه رو داره در خودش می بلعه و مردم جنوب شرق شیراز از صدای فرود و برخاستن هواپیماها آسایش ندارن. بهترین کار اینه که در فکر فرودگاه دو برا شیراز باشن بهترین جا برای فرودگاه جدید شیراز در ۲۰ کیلومتری شمال شیراز هست بعد از زرقان و لپویی یه دشت خیلی وسیع هست که وقتی از سمت مرودشت به شیراز میایم این دشت تا خود پارک ملی بمو کشیده شده. میشه در ۲۰ یا ۱۵ کیلومتری شمال شیراز فرودگاه جدیدی برا شیراز ساخت که تا ۱۰۰ سال دیگه از محدوده شهر در امان باشه و مثل تهران که فرودگاه امام رو در ۳۵ کیلومتری جنوبش ساختن در شیراز همن باید ساخت یه فرودگاه جدید شروع کنن و بعد از اتمام فرودگاه فعلی رو تعطیل کنن بره که مکانش مناسب نیست.
شهر به حریم فرودگاه تجاوز کرده نه فرودگاه به حریم بافتهای مسکونی
برا این حرفمم دلیل دارم. از مرودشت تا شیراز یه اتوبان خیلی خوب داریم که در حال حاضر بهترین اتوبان در سراسر استان فارس هست و به نوعی استانداردهش به آزادراه نزدیک هست. اگر در نزدیکی زرقان فرودگاه دوم شیراز ساخته بشه دسترسی این فرودگاه به شیراز با این اتوبان خیلی خوب صورت میگیره. مرودشت ۳۰۰ هزار نفر جمعیت داره و فرودگاه هم نداره و به راحتی با پیمودن ۱۵ کیلومنر می تونن از فرودگاه شیراز استفاده کنن. شیرازی ها هم با ۲۰ کیلومتر مسافت پیمودن به این فرودگاه میرسن. که از شیراز تا این فرودگاه فرضی میشه در عرض ربع ساعت رسید بهش. زرقان هم می تونه از این فرودگاه استفاده کنه. ۶ هزار مسکن مهر کلانشهر شیراز در شهرک مهر امام رضا در لپویی قرار داره که اون شهرک هم در نزدیکی این فرودگاه قرار میگیره. حتی از صدرا تا باجگاه هم جاده ای مشه ساخت که مسیر صدرا به این فرودگاه بسیار کوتا میشه. ۱۰ کیلومتر تا باجگاه و از باجگاه هم ۱۰ کیلومتر تا این فرودگاه فرضی. این فرودگاه به تخت جمشید فقط ۳۰ کیلومتر فاصله خواهد داشت با نقش رستم و نقش رجب و شهر استخر هم حدود ۳۰ الی ۳۵ کیلیومتر فاصله خواهد داشت. و می تونه برای پروازهای خارجی شیراز مورد استفاده قرار بگیره توریست ها یا گردشگران راحت تر از الان به تخت جمشید و آثار هخامنشی دسترسی داشته باشن. فرودگاه فعلی شیراز باید جابجا بشه
اولین فرودگاه شیراز در زمان رضاشاه در فلکه فرودگاه قدیم در محل تلاقی خیابان نادر و بلوار امیرکبیر و بلوار عدالت بوده بعدا در دهه چهل به نقطه فعلی منتقل میشه به دلیل قرار گیری در محدوه شهر و پاییت بودن تکنولوژی. امروز هم به همین دو دلیل باید به فکر فکرودگاه جدید و پیشرفته در خارج شهر بود
پس تکلیف زمینهای حاصلخیز کشاورزی اون مناطق چی میشه؟ مکان یابی خوبی نبود!
فکر شما فکری بسیارخوب و هوشمندانه است اما در مکان یابی اون اشتباه کردید. من هم قبلا فکری مشابه شما داشتم اما بعدها موانع رو به چشم دیدم. شهر شیراز به علت باستانی بودن و همجواری با بناهای باستانی و همچنین محصور بودن به کوه ها دارای شرایطی خاص است. یاد آوری می کنم که لرزش ناشی از حرکت هواپیماها تاثیر مخربی برآثار باستانی از جمله تخت جمشید دارد. و حتی المقدور باید درفاصله ای بیش از ۵۰ کیلومتری این بناها احداث شوند. و خطوط هوایی نیز باید با فاصله از این بناها در نظر گرفته شوند. بهترین مکان برای احداث فرودگاه شیراز انتهای دریاچه مهارلو و البته با فاصله از سروستان باشد چرا که ما در آنجا هم دارای آثار ارزشمند دوران ساسانی هستیم. بعدها با ساخته شدن قطار شیراز عسلویه می توان برای حمل و نقل ریلی از این مسیرهم برنامه ریزی کرد. امیدوارم روزی ساختمانی با طرحی همچون مجسمه های پرابهت هما برای این فرودگاه در نظر گرفته شود و اصالت معماری باستانی به هر گردشگری از هر نقطه ای از دنیا یاد آوری کند اینجا شیراز است پایتخت فرهنگی و مهد تمدن ایران زمین.
شیراز هم باید مانند تهران دو فرودگاه داشته باشه و فرودگاه جدید فقط مخصوص پروازهای خارجی باشه و تمام توریستهایی که میخوان به شیراز و تخت جمشید بیان مستقیما از تمام دنیا به این فرودگاه بیان .
طبق منا بع(پرتال فرودگاه شیراز) فرودگاه شیراز در زمینی به وسعت ۵۰۰ هکتار ساخته شده که اگر چنین باشد یعنی بزرگترین محوطه فرودگاهی حداقل خاورمیاته است و از لحاظ توسعه فضا و حتی ساخت فرودگاه جدید در همان منطقه مشکلی وجود ندارد به خوصوص که در نزدیکی منطقه ویژه اقتصادی و شهرک صنعتی شیراز نیز هست و بر فرض ساخت فرودگاه جدید در منطقه ای دیگر(که در شرایط فعلی بدون سرمایه گذار غیر دولتی محال است) ادامه کار این فرودگاه با توسعه خاص و منحصر به فرد لازم, ضروری است.به امید ساخت فرودگاهی درخور پایتخت فرهنگی ایران زمین و سومین حرم اهل بیت.
انشاالله وضعیت فعلی وفرودگاه بهتر از قبل و الان خواهد شد.
پس نمادهای تخت جمشید رو دزدیدن رفت پی کارش . اول میگن برمیگردونیم بعد از ساخت و ساز کلا یکجا بلعیده شد. کل زیبایی فرودگاه شیراز همون نمادهای تخت جمشیدش بود وگرنه با یک ترمینال اتوبوسرانی هیچ فرقی نداره!
واقعا متاسفم برای شیراز
من شیرازیم و باور کنید عاشق شیراز ولی ببینید اصفهانی ها چیکار میکنن و اونوقت ما چه میکنن مسئولینمان فردوگاه میسازن در حد شهر های افغانستان جای تاسف داره
امین جان خبری از سالن همایش شیراز نداری ببینیم اونو میخوان چطوری بسازن نماش چیه چه معماری داره
نه متاسفانه
فرودگاه شیراز اصلا وضعیت مناسبی نداره مخصوصا سالن پرواز خارجی غیر قابل تحمله مسولین هم به جای حل کامل مشکل شالن داخلی ان دو به ابتدایی ترین روش توسعه دادن نه نمای مناسبی داره نه پارکینگ خوبی داره محوطه سازی و المان گذاری چی بگم
امیدوارم سالن خارجی به این سرنوشت دچار نشه
۱-این خبرنگار احتمالا نمیدونه که حدف گیت از ورودی اصلی سالن، یکی از مزایای فرودگاه شیرازه و ناآگاهانه این قضیه رو از معایب فرودگاه شیراز برشمرده.
۲-فروریختن سقف سالن پروازهای داخلی بی هیچ علت، احتمالا یه شایعست که خبرنگار بدون سند نقلش کرده. اونجوری که ما شنیدیم، اتفاقا به علت قدیمی بودن این سقف و ناهمگونیش با فضای فعلی، سقف برداشته شد و در حال بازسازیه.
۳-فراری دادن سرمایه گذار به صورت عام و سرمایه گذار فرودگاه شیراز به صورت خاص از حماقت های مسئولین این شهر و استان بوده و هست و امروز کاسه چه کنم چه کنم دست گرفتن و نمی دونن که مشکل اصلی خودشون هستن و نه هیچ کس دیگه ای.
۴- بر کسی پوشیده نیست که حذف ستون های تخت جمشید از سر در ورودی سالن پروازهای داخلی یک اشتباه بزرگ و احتمالا تعمدی بود و ایجاد فضای فعلی با آلومینیم کامپوزیت و بدون هویت و استقرار هواسازها در دید مسافرین و ساخت دو دکه (!) در فضای جلویی فرودگاه اصلا زیبنده فرودگاه شهر شیراز نیست ولی آیا ایجاد پارکینگ موقت، آبنمای جلوی محوطه و فضای سبز زیباتر از قبل هم اشتباه بوده؟!
۵-دوستان مخالف، متوجه باشن که هدف از بیان این مطالب نه حمایت از مسئولین فرودگاه هست و نه انتقاد صرف از خبرنگار نویسنده این مطلب. خبرنگار باید منصفانه مطلب بنویسه. در این گزارش هییییچ نقطه مثبتی بیان نشده و فقط نقاط منفی، اونم بدون آگاهی از طرح توسعه فرودگاه ( که در مطلبی در همین سایت موجود هست) مطرح و کاریکاتورگونه بزرگ شده. اتفاقا این منفی نگری ها و انتقادات صرف نابجا و کاملا سیاه هست که حس تعلق شهروندان رو کمرنگ و روحیه ناامیدی اون ها رو پر رنگ می کنه.
دوست عزیز بالاخره تمام این بحث ها و اختلاف نظرها برای آبادانی بیشتر شهر عزیزمون شیراز هست. خوشحالم ازاینکه فضایی مثل این وبسایت هست که ما تبادل نظر کنیم و به نقطه ی بهینه برسیم و نظراتمون رو به اشتراک بگذاریم. از مدیرعزیزاین سایت ودوستان زحمتکش این وبسایت کمال تشکررا دارم که چنین فرصتی رو با زحمات بی دریغشون در اختیار ما قرار دادن. جواب شما را خواندم دوست عزیز هر چند با کلیات آن موافق نیستم اما نکات جالب و تیزبینانه و مثبتی را بیان کرده بودید. ممنون
با نظر شما تا حدودی موافقم اما خود من وقتی فضای پارکینگ جدید و نحوه ساخت بی برنامه ترمینال رو میدیدم متوجه میشدم که متاسفانه هیچ فکر درستی پشت این نو سازی نبوده است.
کدوم عقل سلیمی این پارکینگ رو برای فرودگاه شیراز مناسب میبینه؟ پارکینگی که همین الان جوابگوی تعداد خودرو ها نیست چطور میتونه برای ۵ سال دیگه مناسب باشه؟
شما اگر نقطه مثبتی در حیف و میل بودجه و سرمایه مردم که در این فرودگاه به باد رفته می بینید لطفا بفرمایید.
اگه طرح توسعه فرودگاه چیزی باشه که عکسش بالا هست که مربوط می شه به توسعه ترمینال خارجی واقعا متاسفم برای مسؤلین فارس و شیراز که بعد از این همه سال می خوان همچین چیزی بسازن ولی یک خبر در مورد طرح نهایی فرودگاه شیراز بود که از وجود پنج ترمینال در انتها صحبت می کرد اگه اون اجرا بشه قابل تامل است ولی با استفاده از نماد های باستانی ایران که هر کسی به محض ورود به شیراز هویت باستانی شیراز را درذهنش زنده شود . ولی برای توسعه فرودگاه با این وضع اقتصادی و بودجه قطره چکانی امیدی به توسعه درست وحسابی نیست و مسولین استان باید به فکر جذب سرمایه گذار غیر دولتی باشند تا در سریع ترین وقت ممکن طرح ها را اجرا و به اتمام برسانند.
سام عزیز اون فقط ترمینال خارجی هست و در اون عکس نقشه اون طرح کامل با ترمینال عای مختلف نشان داده شده که سایز اصلیش تو سایت شرکت ارتک میتونین ببینین
فرودگاه باید جایی باشه که صدای هواپیماها در محدوده شهر شنیده نشه بالاخره این یه امر طبیعی هست که شهر رشد میکنه . منم گفتم شیراز با رشد سریعش فرودگاه رو داره محاصره میکنه و می بلعه. نگفتم فرودگاه به شهر حریم شهر تجاوز کرده. فرودگاه شیراز در دهه ۴۰ که ساخته شد در وسط بیابان بود!!! اصلا با شهر چن کیلومتر فاصله داشت. بلوار رحمت کمربندی شیراز بوده. یعنی اول شیراز از سمت شرق میدان ولیعصر بوده. اون زمان ها شیراز بسیار کوچکتر از الان بوده و این فرودگاه فاصله مناسبی با شهر داشته.
اما من درمورد مکان یابیم بگم که از مرودشت که عبور کنیم جاده سه لاینه میشه و تا شیراز ادامه پیدا میکنه شما اگه توجه کنید زمانی که به تابلویی با مضمون پایان حوزه شهرستان مرودشت میرسید زمین های کشاورزی هم تموم میشن!! به محض ورود به حوزه شهرستان شیراز اگه سمت راست جاده رو نگاه بندازید همنطور زمین های بایر هست که متعلق به منابع طبیعی است تا نزدیکای زرقان. اما از دو کیلومتر به زرقان تا باجگاه و حتی پلیس راه زمین های کشاورزی و کارخانجا و پارک ملی بمو هست. سمت راست جاده سه چهار کیلومتر قبل از مسکن های مهر لپویی زمین های بایر زیاد هست و دشت وسعیی هم هست و تا تخت جمشید هم فاصله ۳۰ کیلومتری داره پس خطری برای اون نداره. حالا اگه حرف منو باور ندارید یه زمانی که از شیراز از سمت شمال خارج شدید در راه بازگشت به سمت شیراز، چهار پنج کیلومتر قبل از لپویی سمت راست جاده رو یه نگاه بندازید
دوست عزیز اون زمین های به قول شما بایر پارک ملی بمو و یکی از مهمترین مناطق حفاظت شده ایران می باشد!!!!
در ضمن جاده شیراز مرودشت یکی از ۳ شلوغ ترین جاده ایران هست و در اوایل صبح و اواخر بعد از ظهر بسیار شلوغ میشه و کشش توسعه بیشتر رو نداره!!!!!
من همین امشب فرودگاه بودم… نمادهای تخت جمشید رو گذاشتن جلوی پارکینگ…
منظورت اون مجسمه های بی روح و بی کیفیت و کوچولو هست که چندتاهم بیشتر نیست دیگه
اون استاندار وقت کی بوده؟ مگه ما استاندار بد هم تا حالا داشتیم؟۱۱
من نمیدونم اینا چه مشکلی با تخت جمشید و آثارش دارن
به خودشم که نمیرسن اصلا یه جورایی انگار میخوان نابود شه
همه ایران حسرت داشتن همچین موهبتی را میخ.رن بعد اینا هم خودشو نابود میکنند هم سر ستوناش که تو شیراز هست (علاوه بر فرودگاه ، سر ستون میدان ولیعصر از این دست موارد هست)
تازه فهمیدی که میخوان نابودش کنن اون ها از هر تلاشی برای نابودی تخت جمشید کوتاهی نمیکنن
باسلام خدمت دوستان من از اهالی لپویی هستم پروزه فرودگاه دستغیب شیراز در دشت لپویی اجرا شده اما بودجه ندارن دولت واسه ساخت و سازش بیش از ۱۰۰۰ هکتار ارضی هست. سومین فرودگاه بزرگ کشور
ترمینال مدرس از فرودگاه شیراز با این طرح جدیدش قشنگ تره! یه دیوار آلومینیومی بی روح! وقتی که وارد میشه نمیتونه بفهمه اینجا کجاست مگه از رو بنر عکس شهید دستغیب تازه اون خدا بیامرز رو خیلی از مردم خود شیرازم نمیشناسن چه برسه به بقیه!
من یک شیرازی هستم این فرودگاه یکی از نمادهای شیراز است حیف که نابود بشه من دوستش دارم باید از نمادهای ایران باستان برای تزیینش بیشتر بشه موقعیت مناسبی داره.به امید نگهداری بیشترش.
ملت و مردمی که به اوضاع کشور و شهرشان بی تفاوت باشند سرنوشت بسیار بدتر از این را باید انتظار داشته باشند. ژاپن و آلمان با همت خود مردومش بهترین کشور شدند.