باغ های ایرانی مورد تحسین جهانگردان فراوانی بوده اند و آنچه در زبان انگلیسی به پارادایس یا بهشت راه یافته همان معادل کلمه ی «پردیس» در زبان های ایرانی ست. یکی از ویژگی های باغ های ایرانی «درونگرا» بودن و حفاظت شدگی در مقابل چشمان افراد ناشناس است. یکی دیگر از این ویژگی ها، چندلایه بودن و داشتن بخش های مجزایی ست که مخاطب را برای رسیدن به عمارت اصلی درگیر با نوعی «طی طریق» می کند. این مفهوم را «عالم اندر عالم» یا «جهان در جهان» می گویند که ناشی و به یادآورنده ی پیچیدگی های دنیای ما بوده و مخاطب را تشویق می کنند بیاموزد دنیا از آنچه پیش چشمان اوست بسیار بزرگتر و پیچیده تر است.
باغ تخت هردوی این ویژگی ها را در نهایت ظرافت و نوآوری، در خود دارد. گذر از هفت طبقه ی باغ و صعود به بنای اصلی هر کسی را درگیر تفکر می کند و انگار شخص خود را با بنای باغ در حال محاوره و درس آموزی از آن می یابد.
باغ تخت قراچه متعلق به خاندان بزرگ قراچه یکی از آثار تاریخی شهر شیراز می‌باشد. این باغ در ارتفاعات شمالی شهر و در دامنهٔ «کوه باباکوهی» واقع شده‌است و در یکی از پادگان‌های نظامی شیراز قرار گرفته‌است. باغ تخت به‌وسیلهٔ «اتابک قراچه» که اجداد طایفه قراچه از ایل قشقایی کنونی است ،در سال ۴۸۰ هجری احداث گردید و به «تخت قراچه» معروف گشت. در سال ۱۲۶۰ هجری و همزمان با سلطنت آغامحمدخان قاجار، این باغ گسترده‌تر گردید و عمارت جدیدی در آن بنا شد که «تخت قاجار» نام گرفت. این اثر در تاریخ ۲ آبان ۱۳۵۱ با شماره ثبت ۹۱۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
این مکان از شمال با بلوار جمهوری، از جنوب با بلوار آزادی، از سمت شرق با خیابان جدید قرآن و از غرب با فلکه گاز محصور گردیده است. در دوران پهلوی دیگر از آن سرسبزی و خرمی خبری نبود و درختان میوه باغ کاملا از بین رفتند. کرت‌ها خشک و نیمه ویران شدند و نام آن از باغ قاجاریه به باغ تخت تغییر یافت.
در این پست تصاویری از نمای بازسازی شده این مجموعه زیبا که توسط استودیو رومی انجام شده است را ملاحظه می فرمایید.
