ضرورت تغییر رویه طراحی معماری پروژه های شهرداری شیراز

بانگاهی به طرح های معماری پروژه های تجاری و پارکینگ طبقاتی درحال احداث توسط شهرداری عدم وجود عناصر”هویت، خلاقیت و جذابیت” در این طرح ها کاملا به چشم می خورد. به گزارش شیراز۱۴۰۰، انتشار اوراق مشارکت شهرداری از سال ۹۰ آغاز و به صورت سالیانه تاکنون ادامه یافته که از محل اعتبار حاصل از فروش این اوراق پروژه های مختلف تجاری، اداری، تفریحی و پارکینگ طبقاتی از سوی شهرداری به اجرا در آمده است.

از اعتبار حاصل شده در فروش اوراق مشارکت سال ۹۰، هشت پروژه شامل تجاری فرهنگی پارکینگ خلدبرین، تجاری فرهنگی پارکینگ فخرآباد (سرای نور)، مجتمع تجاری تفریحی فرهنگی پارکینگ دوستان، پارکینگ طبقاتی حضرتی (مجتمع پارکینگ تجاری آستان)، مجتمع تجاری اداری فرهنگی پروین اعتصامی (مجتمع تجاری شهروند)، مجتمع تجاری فرهنگی عدالت (بازار مبل شارستان)، مجتمع تجاری اقامتی فرهنگی دلگشا و مجتمع تجاری اداری فرهنگی مسکونی امیرکبیر به اجرا در آمدند.

از اعتبار حاصل شده در فروش اوراق مشارکت در سال ۹۱ ، چهار طرح مجتمع تجاری مسکونی آفرینش ، مجتمع تجاری تفریحی هرمزگان، مجتمع بازرگانان و  اداری پارکینگ مکتبی وارد فاز اجرایی شده اند.

از اعتبار حاصل شده در فروش اوراق مشارکت در سال ۹۲ نیز هفت پروژه مجتمع تجاری رحمت، تجاری پایانه امیرکبیر، مجتمع تجاری اداری فرهنگ شهر،  تجاری پارکینگ غدیر، بازارچه هنر، بازارپروتئین و بازار موبایل و قطعات جانبی طراحی شده اند که بسته سال ۹۳ نیز در دست تهیه بوده و شامل چهار طرح مجتمع ورزشی تجاری کوهستان پارک بزرگ دراک، پارکینگ تجاری جنت، مجتمع ورزشی تفریحی قدوسی و پارکینگ تجاری ایلخانی است که مجموع این پروژه ها به ۲۳ پروژه می رسد.

اکنون اگر نگاهی کوتاه داشته باشیم به معماری و طرح نمای بیرونی برخی از این طرحها، موضوعی واحد و کاملا مشخص خودنمایی کرد، غیبت عناصر هویت، خلاقیت و جذابیت در این طرحها!

اکنون تصور کنید ۲۳ پروژه بزرگ و کوچک که در سطح شهر پخش شده اند، هریک با یک معماری ضعیف، بدون هویت و گسستی رنگ و حجم یکی پس از دیگری تکمیل شده و آسیبی بزرگ به فضای بصری شهر وارد می کنند. در واقع شهرداری بجای اتخاذ تصمیمی برای هویت بخشی و نظم دادن به معماری شیراز خود به بدترین شکل ممکن وارد این عرصه شده و به سرعت درحال تخریب و ضربه زنی به فضای معماری شهری شیراز است.

در این بین جا دارد شهرداری ابتدا تیم معماری و طراح خود به همراه سوابق کامل و توانایی های آنان را به شهروندان معرفی کرده و سپس نسبت به جاگزینی این افراد که نشان داده اند توانایی چندانی در زمینه کاری خود ندارند اقدام کند تا بلکه با ورود افراد آشنا و متخصص به این عرصه، وضعیت حداقل به حالت عادی و نه ایده آل بازگردد.

هرچند به مسابقه گذاشتن طراحی این ساختمان ها و برگزاری فراخوان درحالت فعلی شبیه به آرزویی بزرگ و طنزی ملال آور است، اما ای کاش شهرداری برای یک مرتبه، تن به چنین اقدامی می داد تا با مشاهده نتایج حیرت انگیز و قابل توجه آن، برای همیشه از رویه فعلی خارج می شد و با سپردن کار به کاردان، جانی دوباره به فضای شهر شیراز می دمید.

اما نکته جالب، تفاوت فاحش طرح های معماری اجرا شده توسط بخش خصوصی( مشارکت با شهرداری ) و طرحهای اجرا شده از طریق اوراق مشارکت ( اشاره شده در بالا ) است که دقیقا محل مشکل را که همان گروه طراحی و توانایی های آنان می باشد، مشخص می کند!

برای نمونه به چند طرح زیر توجه کنید :

آنچه در این بین مشخص است برتری نسبی طرح های اجرای شده از سوی بخش خصوصی به ویژه طرح های مانند نگین و مشیر نسبت به طرحهای اجرا شده از سوی شهرداری است که دلیل آن را می توان در دلسوزی بیشتر بخش خصوصی نسبت به سرمایه گذاری خود جست و جو کرد.

اکنون باید در انتظار نشست و دید که آیا شهرداری همچنان به استفاده از طرحهای یکنواخت و بی هویت در پروژه های خود ادامه خواهد داد یا با استفاده از تجربه معماران و اعلان فراخوان نسبت به تغییر فضای معماری شهری قدم خواهد گذاشت.