در نشستی که با عنوان «ویرایش جدیدی بر کتیبه‌های هخامنشی» در شیراز برگزار شد گروهی از پژوهشگران و ایران‌شناسان ایتالیایی عنوان کردند که کتیبه‌های هخامنشی از اشتباه نوشتاری دور نبوده‌اند. به گزارش شیراز۱۴۰۰ و به نقل از مهر، استاد تمام مطالعات ایران‌شناسی دانشگاه ناپل ظهر یکشنبه در این نشست گفت: پادشاهان هخامنشی کتیبه‌های خود را به سه زبان حک می‌کردند.
پروفسور آدریانو روسی خاطرنشان کرد: پارسی باستان، عیلامی و بابلی انواع مختلف زبانی است که کتیبه‌ها حاوی آن بوده است.
متن کتیبه‌ها بنا به دستور دبیرخانه ایجاد می‌شد
این ایران‌شناس ایتالیایی با اشاره به اینکه کتیبه‌ها از قبل آماده می‌شدند و پیش نویسی از آن‌ها بر روی لوح‌های گلی آماده می‌شده، افزود: بعد از آن حکاک اصلی لوح بوده است.پروفسور «روسی» عنوان کرد: در این میان از زمان دستور حک کتیبه تا به اجرا رسیدن ممکن است فردی که حکاکی می‌کرده، با سواد یا بی‌سواد بوده باشد که تشخیص این موضوع را سخت کرده است.
وی با اعلام اینکه فردی که به کارگران لوح‌ها را می‌داده باسواد بوده است، افزود: عاملیت سیاسی در نوشتن کتیبه‌ها نقش بازی می‌کرده از این رو دبیران نقش سیاسی داشته‌اند.روسی خاطرنشان کرد: اشکالات دیکته‌ای به ما این کمک را می‌کند که متوجه شویم کاتب یا حکاک سواد داشته یا نداشته است، لذا شرایط زمانی را باید مد نظر قرار دهیم، چراکه در دوره جدید هم اشتباه تایپی امکان پذیر است.
این محقق و باستان‌شناس با اشاره به اینکه اشتباه در کتیبه‌ها بیشتر ظاهری بودند، عنوان کرد: این‌ها موارد نادری است که بیشتر در حک شکل علامت‌ها رخ داده است زیرا گویش‌های مختلف در دوره هخامنشی وجود داشته که شامل سه گونه گویش فارسی باستان بوده است.
وی ابراز داشت: با اینکه نظارت قابل توجهی بر روی تهیه کتیبه‌ها وجود داشته است، غلط‌ها بیشتر املایی بوده که ناشی از حک شدن حروفی است که بیشتر ظاهری می‌باشد که از اسامی معلوم شده است.
پروفسور روسی که به همراه گروهی از محققان دانشگاه ناپل و توسیکا ایتالیا به این منظور به شیراز سفر کرده‌اند، افزود: از آنجایی که خط میخی حاوی شکل‌های مشابه است ممکن است خاستگاه اشتباهات یاد شده این موضوع باشد.وی در بخش دیگری از این نشست، عنوان کرد: از اوایل آغاز به خواندن کتیبه‌ها ارتباط بین مذهب و دین هخامنشیان مورد توجه بوده که هنوز هم ابهامات وجود دارد.
پروفسور روسی به دستاورد جدید در این زمینه اشاره کرد و گفت: بر اساس مطالعات دانشمند فرانسوی که بر روی کتاب اوستا صورت داده ترکیب نام پادشاهان هخامنشی بازتابی از اسم‌هایی است که در آن دوران بوده و بین آن‌ها ارتباطی وجود داشته است.
در کتیبه‌های تخت جمشید اشاره غیر مستقیمی به شیراز شده است
دیگر پژوهشگر مطالعات دوره عیلامی که در این نشست حضور داشت نیز به موضوع نویی در خوانش تازه کتیبه‌های هخامنشی عنوان کرد: در کتیبه‌های تخت جمشید اشاره غیر مستقیمی به شیراز شده که به همین خاطر بین این شهر و تخت جمشید ارتباط وجود داشته که گواه این ادعا کلمه «شیرازیش» است که در کتیبه‌های تخت جمشید دیده می‌شود.
پروفسور جیان پیترو بازیلو از وجود دو نوع کتیبه در تخت جمشید خبر داد و گفت: بارو و شاهی کتیبه‌هایی است که در تخت جمشید وجود دارد که در بارو دستمزد کارگر‌ها و امکانات در اختیار آنان ذکر شده و در کتیبه‌های شاهی درخواست‌هایی از اجرای نقوش و طرح‌ها آمده است.
وی اظهار داشت: در کتیبه‌ای که در کاخ خاشایار نیز یافت شد تکه‌های دیگری نیز پیداست که باید کشف شوند و در کنارهم گذاشته شود تا بفهمیم درون آن چیست.در این نشست پروفسور روسی اعلام کرد: نتایج مطالعات پژوهشگران ایرانی و ایتالیایی با عنوان گروه «داریوش» در قالب دو کتاب از سوی بخش ایران‌شناسی دانشگاه ناپل منتشر شده که کتاب نخست حاوی متون مطالعاتی کتیبه‌های پادشاهی هخامنشی است و در جلد دوم این کتاب نیز افزون بر مستندنگاری تصویری کتیبه‌ها و بازخوانی مجدد آن‌ها تخت جمشید و استقرارهای آن ارایه شده است.
وی اعلام کرد: در جلد نخست کتاب یادشده ۳۲ تصویر حاوی جزییاتی از کتیبه‌های تخت جمشید قرار گرفته که پیش‌تر مورد توجه نبوده است.این گروه از پژوهشگران ایتالیایی به همراه بخشی از محققان دانشگاه هنر شیراز فردا (دوشنبه ۷ بهمن) بازدیدی از پارسه خواهند داشت.
تخت جمشید ۲۵۰۰ سال پیش ساخته شد و شیراز ۲۵۰۰ سال قبل از تخت جمشید وجود داشت و نامش هم شیراز بود. در بین شهرهای ایران شهری نداریم که با سابقه هزاران ساله نامش تغییر نکرده باشه. ۵۰۰۰ سال تمدن شهرنشینی با یک نام نشون از تکرار شدن شیراز در تاریخ داره. الان کاشان و اصفهان در شهرشون یه دونه تپه دارن که عده ای ۷۰۰۰ سال پیش عده ای در اون زندگی میکردن اما نمیشه گفت نژادشون چی بوده اصلا شهر بزرگ بوده یا ریشه اون شهر محسوب میشه یا نه. اما شیراز علاوه بر تخت جمشید الواح گلی پیدا شده بود که در ۴۵۰۰ سال پیش نام شیراز رو حک کردن رو این الواح. یعنی ۴۵۰۰ سال پیش شیراز تمدن بزرگ داشته که علم نوشتن و ساختن سفال رو داشتن. شاید اولین زمانی که انسان ها در شیراز ساکن شدند و نام شیراز رو برای این شهر برگزیدن به بیش از ۷۰۰۰ سال پیش برسه. بالاخره انسان ها در طول تاریخ به نوشتن و ساخت اشیا دست پیدا کردن. ۴۵۰۰ سال پیش اون لوح رو ساختن. سابقه سکونتی در شیراز چقد باشه دیگه خدا داند. خیلی بیشتر از ۴۵۰۰ سال
عجب کارشناس هایی تو کشور داشتیم خبر نداشتیم! عشق به وطن و استان و شهرمان نباید باعث بشه اینقدر احساسی مطلب بنویسیم.
مطلبی که شما عنوان میکنید به این معناست که ثابت میکنید شیراز قبل از ورود آریایی ها بوده و نژاد دیگری داشته اند همانطور که شوش و … داشته اند. اما شیراز چیز خیلی خاصی بجز قلعه ابونصر نداشته که نشان دهنده تمدن آنچنان قدیمی شهر شیراز باشه.
اگر بخوای خوب توجه کنی می بینی تمدن های جیرفت، ایلام و شوش، بابل، شهر سوخته سیستان، آشور، مصر باستان، جی، تپه سیلک کاشان، کاسی ها در محدوده گیلان تا لرستان “هم” خیلی پیشرفته بودند.
الان داره ثابت میشه که تمدن جیرفت قبل از مردم بین النهرین، آفریننده اولین خط بودند. در شهر سوخته سیستان آثار جراحی بر جمجمه باقیمانده یک زن مشخص و ثابت شده است و از چشم مصنوعی برای یک زن دیگر که چشمش درآمده بوده استفاده شده است. بابل برج هفت طبقه داشت و شوش هم معبد بزرگ چغازنبیل. ثابت شده است که مردم ایران قبل از ورود آریایی ها هم بخصوص در طبرستان(تپورستان) جیرفت، سیلک و لرستان، سفال سازی و مفرغ سازی را بلد بودند و چرخ سفال را ابداع کرده بودند.
با درود به دوستان
قدیم ترین مکان تاریخی در نزدیکی شیراز تل بوکان است که هم قدمت تپه سیلک برآورد میشه.
و نکته ای که باید به دوست خوبم “الفبا” بگم اینه که بحث ورود و یا مهجرت آریایی ها حدود ۲ دهه است که در مجامع علمی تاریخی منتفی شده. اصرار استعمار در ۱ سده پیش تنها دلیل ثبت مهاجرت آریایی ها بوده است در حالی که در این سرزمین نیاد آریا در کنار سایر نژاد ها قرن ها زندگی می کردند.
امین جان مدتی که دیگه فرهنگ شهروندی نمیذارید؟