عکس : جدیدترین اثر استاد مهرداد ایروانیان

سلام
از کجا میشه این دفترو تهیه کرد؟

در واقع طراحی منظر پارک حاشیه ای بلوار چمران، ۵ فصل داره نه ۴ فصل، که از سمت زرگری، شامل اینها است: کودکی – بهار – تابستان – پاییز – زمستان

دروازه ورودی پارک هم در همان سمت زرگری بوده و با تعریض زیرگذر چمران به ابیوردی به حاشیه زیرگذر رفته… در گوشه چپ این دروازه ۵ نوار مورب از جنس ۵ نوع سنگ با رنگ های مختلف بکار رفته که بیانگر ۵ اتفاقی است که قرار بوده مخاطب با آن درگیر شود…
المانهای کودکی در نزدیکی رستوران والا عبارت بودند از کتاب و قلم، عینک، نمای نقاشی کودکانه بصورت ساخته شده از بتن، سرسره های بتنی…
۳ مشکل این پارک حاشیه ای، یکی همین عدم درک اکثر موتیف ها و مفاهیم بکار رفته، در صورت عدم اطلاع قبلی مخاطب است و دیگری هم عدم انطباق قسمتهایی از طراحی با بستر بود که به مرور از میان رفت… مثل همان عینک یا گلخانه ای در مکان آن الان روگذر چمران به قصردشت در حال اجراست یا تخته سنگ های روی برکه مردابی بعد از والا که پل فلزی رویش انداختند…
مشکل سوم و مهم، عدم نورپردازی مناسب در شب است
با وجود مشکلاتی که ذکر شد، اما اگر منصفانه نقد کنیم، محاسن این کار و دقت به جزئیات حتی کف سازی قابل تامل است و از جمله فعالیتهای تقریبا قابل قبول ایشان است، که در صورت نورپردازی مناسب از کف(uplight)، بیشتر به چشم خواهد آمد مانند جداره همجوار دروازه قرآن طراحی شده توسط ایشان که بعد از نورپردازی دگرگون شد…

اما مشکل من با پروژه ملاصدرای شان، همان اغتشاش نماهای این خیابان و کمک این پروژه به اغتشاش بیشتر است. اتفاقی که در سال های ابتدای فعالیت در مورد ساختمان روبروی سینما سعدی مرتکب شدند و تیرآهن های بیرون زده از ساختمان کاملا به محوطه شلوغ و پر اغتشاش آن مکان و آلودگی تصویری آن دامن زد و هیچگاه حتی از طرف شهروندان هم جالب توجه نبود و مورد توجه و قبول واقع نشد
نکته منفی اینجاست که بدانید همین مهندس ایروانیان به جداره و نمای شهری در پروژه هایی اهمیت داده یعنی میداند که باید با شرایط بستر طراحی کرد، اما در ملاصدرا به اغتشاش و آلودگی بصری خیابان کمک کرده…
نمونه توجه به نمای شهری هم طراحی کمتر شناخته شده اما قابل قبول و متفاوت ایشان در ساختمان بانک صادرات نبش چهارراه مشیر است.
آنچنان در بستر نشسته که اگر کسی نداند، متوجه نمی شود که نمای سختمان بانک صادرات جدید است و متعلق به محله قدیم نیست
در طراحی نمای این ساختمان از نمای ساختمان روبروی خود ساختمان سمت چپ و ابتدای خیابان داریوش تبعیت شده و بجای طراحی مشوش، حتی به نوع و ابعاد آجرهای ساختمان روبرو توجه شده و نمایی کاملا همگن با منطقه و بافت تاریخی سنگ سیاه طراحی شده که حتی کاربرد نمادین المان و عنصر قدیمی بادگیر هم در نمای آن قابل توجه است…
اگر آن ساختمان طراحی ایشان را ندیده بودم، بیشتر برایم قابل قبول بود که چرا اینهمه دور افتاده اند، اما اکنون باورش کمی سخت است که ندانسته طراحی کرده باشند…

دوست عزیزی که صحبت از عدم کیفیت نماهای ساختمانی این خیابان صحبت می کنند کاملا حق دارند.اصلا یکی از تمرین های طراحی شهری، بزرگنمایی و عکاسی از همین نمهاهای شهری ناهمگون و تلاش برای بهبود کیفیت بصری شهری است، که نمونه کاملا مشوش آن همین خیابان ملاصدرا است.

توضیح به دوست عزیزمون اینکه هر خیابان نباید حاوی نماهای ارزشمند باشد تا مشمول توجه به کیفیت نماهای شهری شود. این حق مردم است که در تمام خیابانهای شهر خود احساس آرامش و راحتی کنند نه اینکه تشویش و استرس زندگی شهری و آلودگی تصویری شهر را بیشتر کند.در حالی که الان خیابان ملاصدرا تبدیل به ویترین نماهای ساختمانهایی شده که هر کدام ۲ سال مد شدند و روی بورس بودند و کنار رفتند و حاصل آن فقط اغتشاش بیش از حد این خیابان شد…

پس همین الان باید شروع به کاهش آلودگی تصویری این خیابان(و حتی خیابانهایی مثل زند) کرد نه در صورتی که نمای خاص و ارزشمندی در آن بود…