کیوان نریمانی امروز در گفتوگو با خبرنگار فارس در شیراز اظهار داشت: هدف از بررسیها راهکارهای مختلف ایجاد دسترسی، رساندن جمعیت به مکانی مقدس و نفوذپذیری بافتهای بهظاهر نفوذناپذیر است.
وی افزود: در این زمینه دو رویکرد وجود دارد چنانکه در جهان برای ورود به بافتهای تاریخی بههیچعنوان با تعریض مشکلی حلنشده است و این سیستمهای ضربتی جواب نمیدهد.
این کارشناس متذکر شد: برای رساندن جمعیت به این نقطه، سه شبکه دروازهای داریم که با تمهیداتی از قبیل تراموا قابلدسترسی است چنانکه در بسیاری از شهرهای تاریخی جهان همین کار انجامشده است.
وی خاطرنشان کرد: تراموا از وسایل نقلیه نوین است که سروصدا و بینظمی خودروهای متعدد و هزینههای کلان تعریض را نیاز ندارد و از سویی کمترین عرض را اشغال کرده در هر فضای تنگی قابلاجرا است و به بافت تاریخی آسیب نرسانده و با مصرف انرژی پاک شهر را به آلودگی دچار نمیکند و از منظر مصرف سوخت نیز باسیاستهای اقتصاد مقاومتی همخوان است که در ترکیب با پیادهگستری میتواند بسیار اثربخش باشد.
به گفته وی، تله کابین اتوبوسی نیز در بافتهای قدیم قابل توصیه نیست مگر اینکه نوعی زیرساخت بومی فاقد دکل برای آن تعریف شود چنانکه در بولیوی و برزیل از همین طریق معادل «ال آر تی» شیراز مسافر انتقال مییابد.
نریمانی تصریح کرد: شک نکنید که شکافتن بافت راهکار نهایی نیست و هرکجا باز شود ترافیکزا بوده و به دنبال خود ترافیکهای جدید ایجاد میکند چون محور جدید جاذب سفرهای جدید نیز هست و با این مسئله باید ارگانیک برخورد شود.
وی ادامه داد: اگر بنا باشد بر پیاده راهسازی در اطراف حرم تأکید شود بخش از مسیر باید مانند اماکن مکه و مدینه مسقف شود و میتوانیم در جاهایی از کف ریلی برقی نیز استفاده کنیم اما استفاده از سوخت فسیلی را به حداقل برسانیم.