پرسیا، سینمای بلاتکلیف شیراز

سینما پرسیای شیراز که روزگاری بهترین فیلم‌های سینمای ایران و جهان را با صدای دالبی پخش می‌کرد، حالا فقط طاق آسمان را نشان می‌دهد! بدون صدا و شرح.

به گزارش شیراز ۱۴۰۰ و به نقل از ایسنا، سینما با هیبتی چشمگیر و ظاهری آراسته در یکی از پرتردد ترین مناطق گردشگری شهر شیراز قرار گرفته اما یک مشکل بزرگ برای نمایش فیلم دارد و آن نداشتن سقف است. روی تابلوی بزرگی بر سر در پرسیا نوشته اند سینما به علت تعمیرات تعطیل است. پرسیا ۹ ماه است این بار را برداشته و انگار خیال فارغ شدن ندارد!

در این روزهای بلند و عمرهای کوتاه شاید کمتر کسی مانده باشد که «سینما خورشید» را با شمشادهای بلندش در هفتاد سال پیش به یاد بیاورد. آن روزها که سینما خورشید سالن تابستانه «سینما پارس» بود و هنر هفتم طوری مردم را شگفت زده می کرد که وقتی شیر تارزان بر پرده غرید با چوب دستی پرده سینما را شکافتند!

اما هنوز پیرمردها فیلم «رام کردن زن سرکش» را خوب یادشان مانده که در آن چطور ریچارد برتون سعی می کرد با لباس‌های فاخرش، الیزابت تایلور را تنبیه کند؛ فیلمی که خانم‌ها زیاد دوستش ندارند.

سینما پرسیا ۴۷ سال پیش با رام کردن زن سرکش افتتاح شد. پرده این سینما عمر شریف را به خود دیده است وقتی که «دکتر ژیواگو» صدایش می زدنند، «بن هور» را با ارابه های سرکش و آرامش «اسپارتاکوس» را زمانی که با یک کاسه آب توسط جین سیمونز پذیرایی شد. فیلم «حباب» سه بعدی پخش شد؛ حالا لنزهای سه بعدی در نمایشگاه سینما پرسیا کنار آپارات‌های قدیمی که شانه به شانه هم داده اند نگهداری می شوند، کنار پرژکتورهای سالخورده «بویر» که بعد از بازسازی سینما در سال ۸۶ ابهت خود را این بار در سالن انتظار به رخ می کشند. صدای استریو فونیک جایش را به دالبی دیجیتال داده است اما سینما پرسیا اصالتش را در گوش شما با زبان خاطره زمزمه می‌کند. به امتحانش می‌ارزد.»

چند سال پیش این مقدمه را برای معرفی سابقه سینما پرسیا نوشته‌ام اما حالا این توصیف دور و دردناک است. پرسیا در سال ۸۵ با همکاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بازسازی شد اما انتظار نمی‌رفت عدم کارشناسی صحیح موسسه سینما شهر به این زودی، ویرانی به بار بیاورد.

از کریم تیموری مالک سینما پرسیا پرسیدیم که از زمان اعلام خطر و تعطیلی سینما چند ماه می‌گذرد اما سالن دست نخورده مانده، وقتی تعمیرات  در کار نیست چرا نوشته‌اید به این دلیل تعطیل است؟

به کنایه می‌گوید: می‌خواهیم الکی دلمان را خوش کنیم!

او که معتقد است سینما در ایران هنر و صنعتی ورشکسته است ادامه می‌دهد: سینما درآمدی ندارد که حتی بخواهیم با دریافت تسهیلات هزینه بازسازی آن را فراهم کنیم.

تیموری در خصوص ویران شدن سقف و تعطیل شدن سینمای پرسیا یادآوری کرد: در آبان ماه سال گذشته سقف سالن نمایش به علت کهولت مصالح آسیب دید و احتمال خطر ریزش آن به وجود آمد تا سرانجام با پیگیری‌های شخصی، دستور تعطیل کردن سینما را دریافت و بلافاصله اجرا کردیم.

او اضافه کرد: پس از گذشت هفت ماه سقف به شکل کامل فرو ریخت و نامه‌نگاری‌های ما که از زمان اعلام خطر آغاز شده بود و به علت بی نتیجه ماندن تا کنون ادامه دارد، با ارسال نامه‌های پی در پی در خصوص احتمال خطر جانی و مالی برای کسبه اطراف و سینما پیام هشدار داده‌ایم. هیچگونه اقدامی در خصوص  باز سازی و تعمیر این سینما انجام و پاسخ روشنی به نامه‌های ارسالی داده نشده است.

تیموری که بر همیاری مردمی در بازسازی پرسیا اصرار دارد، گفت: شاید اگر با اعلام یک شماره حساب از طریق رسانه‌ها برای جمع آوری هزینه بازسازی اقدام شود، نتیجه بهتری بگیریم تا این مکان آبرومند فرهنگی به بقاء خود ادامه دهد!.

او اضافه کرد: در سالی که در آغاز آن توجه به امورات فرهنگی توصیه و تاکید شده است تخریب بهترین سینمای جنوب کشور به لحاظ کیفیت کار و جذب مخاطب حتی در اولویت بازدید توسط مدیر کل فرهنگ و ارشاد فارس قرار نگرفت و ایشان حتی برای آگاهی از اتفاقی مهم در حوزه مدیریت خود به سینما نیامده است.

تیموری در پاسخ به این پرسش که چه در خواستی از مقامات مرتبط داری؟ گفت: درخواست ما روشن شدن وضعیت است تا سینمای ممتاز پرسیا به ادامه فعالیت خود ادامه دهد یا با ابلاغ دستور به صورت دائم تعطیل و برای امرار معاش خانواده‌ای که بدون چشمداشت مالی طی سالیان طولانی برای رونق و تداوم فعالیت این سینما کوشیده‌اند حرفه دیگری در نظر گرفته شود. طی ۹ ماه گذشته پرداخت حقوق و مزایای کارکنان به علت تعطیلی سینما به تعویق افتاده است و ما نمی دانیم با این متروکه چه کار باید بکنیم.

به‌گزارش ایسنا، حالا در این غبار فراموشی، می‌توان همه این گزارش را کلمه به کلمه با انگشت اشاره روی تابلوهای قد برافراشته اما خاک گرفته آرتیست‌ها نوشت. آرتیست‌هایی که اگر روی تابلو بی حرکت نبودند، کلافه می‌شدند از فلش دوربین‌های علاقمندانی که زیبایی پرسیا را جزو جاذبه‌های شهر شیراز می‌دانستند.